Ο βασιλιάς

J O N E S B O 16 μου αδύνατο σημείο εξάλλου. Απώθησα το όποιο συναίσθη- μα συμπόνιας πήγε να φουσκώσει μέσα μου και κράτησα την καρδιά μου παγωμένη. «Ήλεγξα τα αρχεία στο κτηματολόγιο» είπα. «Η παράγκα σου είναι υποθηκευμένη μέχρι και τον παραμικρό σωλήνα. Το ίδιο και το σπίτι του Γιον, του συνεταίρου σου. Μάλλον χρειάστηκε να επενδύσετε λίγα παραπάνω απ’ ό,τι είχατε όταν ξεκινούσατε την εταιρεία». Ο Μπεντ δεν κούνησε το κεφάλι του, αλλά κατάλαβα ότι μου έγνεφε καταφατικά με τα μάτια. «Κι ύστερα, να σου και η πανδημία». Αναστέναξα. «Το καλό είναι ότι δεν θα δυσκολευτείς να πείσεις τον Γιον να συμφωνήσει σ’ όλο αυτό». Τα μάτια του Μπεντ άνοιξαν διάπλατα. «Είσαι τρελός; Ο Γιον είναι…» «…υπόδικος για υπεξαίρεση» τον διέκοψα. «Και βιαιο- πραγία». Το σαγόνι του Μπεντ κοκάλωσε έτσι ανοιχτό όπως έχασκε. «Και οι ποινές δημόσιες είναι, ξέρεις» του εξήγησα. «Κα- λά, δεν σου το έχει πει; Ομολογουμένως τα χρήματα ήταν λίγα· και ήταν φοιτητής· και δούλευε σε μπαρ, αλλά τέθηκε σε αναστολή για έξι μήνες. Που σημαίνει ότι το έχει μέσα του. Γι’ αυτό ήρθα σε σένα, Μπεντ. Για να του το φέρεις γλυκά. Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι πια;» Ο Μπεντ στραβοκατάπιε. Έσκυψε το κεφάλι και κοίταξε τον πάτο της καμπίνας. Φαινόταν να το έχει πάρει απόφαση. Μα θυμόμουν ακόμη τι έλεγε ο μπαμπάς όταν εξηγούσε στον Καρλ και σε μένα πώς έπιαναν τα άγρια άλογα στην Αμερι- κή: ότι η πιο τρομακτική στιγμή ήταν όταν το άλογο συμπε- ριφερόταν σαν να είχε παραιτηθεί και παρέμενε εντελώς ακίνητο. Τότε ήταν που έπρεπε να είναι κανείς προσεκτικός,