Ο βασιλιάς

O Β Α Σ Ι Λ Ι Α Σ 13 ρικανός θα μας έλεγε σχεδόν αφελείς. Αλλά έτσι είναι: Επει- δή τα πάντα είναι δημόσια, μπορούμε να εμπιστευτούμε ο ένας τον άλλο. Όπως συμβαίνει στην επαρχία, ένα πράγμα. Εμείς στο Ος ξέρουμε σχεδόν τα πάντα ο ένας για τον άλλο. Σχεδόν . Αυτό δεν σημαίνει ότι συμπαθιόμαστε όλοι μεταξύ μας, απλώς θεωρούμε δεδομένο ότι οι άνθρωποι μας λένε την αλήθεια. Όπως θεωρούν και οι υπεύθυνοι της Κρατικής Υπη- ρεσίας Αυτοκινητοδρόμων ότι τα συμπεράσματα που θα βγάλετε με τον Γιον θα είναι αληθή». «Ναι, έχουμε πολύ καλή φήμη, είναι αλήθεια». «Όχι όμως και οικονομική ευμάρεια». Σήκωσα το βλέμμα μου και του χαμογέλασα απολογητικά. «Σύμφωνα με το μητρώο εταιρειών, θέλω να πω». Ο Μπεντ μού χαμογέλασε λίγο μαγκωμένα. «Ε, τα πράγ- ματα είχαν μείνει για λίγο στάσιμα κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Πού το πας;» Ξαναγύρισα στη δουλειά που έκανα. «Αναρωτιέμαι κατά πόσο είστε σίγουρος ότι μπορείτε να ανοίξετε το τούνελ στην περιοχή χωρίς να ξεπεράσετε τον προβλεπόμενο προϋπολογισμό για την εκτροπή της εθνικής οδού. Από το ένα έως το δέκα, ας πούμε». «Χμ» είπε ο Μπεντ. «Ίσως οκτώ. Μπορεί κι εννιά, αν εννοούμε ότι δεν θα ξεπεράσουμε το διπλάσιο κόστος». «Και γιατί όχι δέκα;» Δεν απάντησε, μόνο με κοιτούσε. Σήκωσα ψηλά το κατσαβίδι. «Πώς μπορώ να σου αλλάξω γνώμη;» τον ρώτησα, γυρίζοντάς το στον ενικό. «Τι εννοείς… πώς σε είπαμε… Ρόι;» Εγώ χαμογέλασα. «Συγγνώμη, Μπεντ. Είναι μια ερώτηση που έχω ξεσηκώσει από κάτι τεχνικές πειθούς. Η ιδέα είναι ότι εσύ κάνεις ερωτήσεις κι αφήνεις τον άλλο να πείσει τον