Ο Τζάστιν Γκρέι και οι φύλακες της γης

Κεφάλαιο 1o Έ να επίμονο χτύπημα στο παράθυρο έκανε τον Τζά­ στιν Γκρέι να γυρίσει απότομα στο σώμα του. Τα λιγνά του πόδια ήταν απλωμένα πάνω από τα σκε­ πάσματα. Κοίταξε το ρολόι μέσα απ’ τα κόκκινα, σγουρά μαλλιά που σκέπαζαν το γεμάτο φακίδες πρόσωπό του. Ήταν δώδεκα η ώρα. Έξω, το βαθύ σκοτάδι δεν ήταν έτοι­ μο ακόμη να γλυκάνει. Έπεσε τίποτα πάνω στο τζάμι; αναρωτήθηκε τρίβοντας τα νυσταγμένα μάτια του. Τέντωσε τα χέρια· ήταν ακόμη λίγο πιασμένος από το απόγευμα που είχε περάσει κλειδωμένος μέσα στην ντου­ λάπα του γυμναστηρίου του σχολείου. Τη χαρά αυτή την όφειλε στον Μάικ Κρέιν. Ο γιγαντόσωμος συμμαθητής του τον είχε πετάξει εκεί μέσα μετά την προπόνηση στον στίβο. Ντουπ.