Ο Τζάστιν Γκρέι και οι φύλακες της γης

Ο ΤΖΑΣΤΙΝ ΓΚΡΕΪ ΚΑΙ ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΓΗΣ | 15 κυρίου Κρέιν. Τα μισούσε . Δεν μπορούσε όμως να το σκέ­ φτεται άλλο εκείνη τη στιγμή. Ανυπομονούσε να ρίξει άλλη μια ματιά στο γράμμα στο φως της μέρας. «Πρέπει πρώτα να νιώσεις τον φόβο» πρόσθεσε η για­ γιά Μέρι πίσω από την πόρτα «για να γίνεις γενναίος». «Ναι, ναι…» φώναξε εκείνος. «Άντε τώρα, θ’ αργήσω στο σχολείο, γιαγιά!» Όταν τα βήματά της άρχισαν να σβήνουν, καθώς κατέ­ βαινε τη σκάλα, ο Τζάστιν όρμησε στο σακίδιό του. Άνοι­ ξε για άλλη μια φορά τον φάκελο. Ύστερα σήκωσε το βλέμ­ μα από το γράμμα στα πόδια του και κοίταξε το είδωλό του στον καθρέφτη της ντουλάπας. Κι αν δεν είναι πλάκα; Ίσως να του είχαν στ’ αλήθεια εμπιστευτεί μιαν άκρως απόρρητη αποστολή. Μπορούσε να σκεφτεί μόνο ένα άτομο που έλπιζε ότι θα είχε κάποιες απαντήσεις.