Ο Τόπος των Πιστών (Pocket)

[ 31 ] Κι άλλη παύση. Κι ύστερα η Ολίβια είπε, ξεφυσώντας αργά και κουρασμένα: «Εντάξει. Είμαστε στο Κότερι. Φέρ’ την εδώ». Το Κότερι έχει έναν μάγειρα που εμφανίζεται σε εκπομπές στην τηλεόραση και γράφουν γι’ αυτόν έναν σωρό βλακείες στα κυρια­ κάτικα ένθετα των εφημερίδων. Αυτό το μέρος πρέπει οπωσδήποτε να τοβομβαρδίσουν. «Ευχαριστώ, Ολίβια. Ειλικρινά. Θα έρθωνα την πάρωαργότερα απόψε, αν μπορέσω, αλλιώς αύριο το πρωί. Θα σου τηλεφωνήσω». «Έτσι να κάνεις» είπε ηΟλίβια. «Αν μπορέσεις, φυσικά» κι έκλεισε το τηλέφωνο. Πέταξα το τσιγάρο μου και μπήκα μέσα για να αποτε­ λειώσω τη δουλειά μου: να τα κάνω σκατά με τις γυναίκες της ζωής μου. ΗΧόλι καθόταν σταυροπόδι στο κρεβάτι της, με τον υπολογιστή πάνωστα πόδια της κι ένα ανήσυχο ύφος στο πρόσωπό της. «Γλυκιά μου» είπα «έχουμε ένα πρόβλημα». Εκείνη έδειξε το λάπτοπ. «Μπαμπά, κοίτα». Στην οθόνη έγραφε, με μεγάλα βυσσινί γράμματα που περιβάλ­ λονταν από ένα τεράστιο πλήθος γραφικών που αναβόσβηναν: ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΣΤΑ 52 ΣΟΥ ΧΡΟΝΙΑ . Το παιδί έδειχνε πραγματικά αναστα­ τωμένο. Κάθισα στο κρεβάτι από πίσω της και τράβηξα κι αυτήν και τον υπολογιστή στην αγκαλιά μου. «Τι είν’ όλο αυτό;» «Η Σάρα βρήκε αυτό το κουίζ στο διαδίκτυο και το έκανα για λογαριασμό σου κι έβγαλε αυτό. Εσύ είσαι σαράντα ενός ». ΩΧριστέ μου, όχι τώρα. «Πουλάκι μου, στο διαδίκτυο είναι αυτό. Ο καθένας μπορεί να βάλει ό,τι θέλει εκεί μέσα. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και αλήθεια». «Μα το λέει ! Τα έχουν υπολογίσει όλα !» Η Ολίβια θα με λάτρευε αν πήγαινα να της αφήσω τη Χόλι κλα