Ο Τόπος των Πιστών (Pocket)

[ 24 ] Η Τζάκι ήταν στον τηλεφωνητή, όπως το φανταζόμουν, και το στόμα της πήγαινε ροδάνι, σαν υπερταχεία. Κακό σημάδι: η Τζάκι τραβάει φρένο όταν είναι να πει καλά νέα («Καλά, δεν μπορείς να φανταστείς τι έγινε.Άντε ντε, μάντεψε») και σανιδώνει το γκάζι όταν είναι να πει κακά. Και τώρα θύμιζε Φόρμουλα 1. «Ω Χριστέ μου, Φράνσις, μα πότε θα το σηκώσεις το ρημάδι το τηλέφωνο, πρέπει να σου μιλήσω, δεν σε παίρνω για πλάκα, κάνωποτέ τέτοιο πράγμα; Λοιπόν, για να μην πάρεις τρομάρα, δεν πρόκειται για τη μαμά, Θεός φυλάξοι, είναι μια χαρά, μονάχα λίγο ταραγμένη, αλλά, εδώ που τα λέμε, όλοι είμαστε, στην αρχή έπαθε ταχυκαρδία, αλλά μετά κάθισε κι η Κάρμελ τής έδωσε να πιει λίγο μπράντι και τώρα είναι μια χαρά. Μια χαρά δεν είσαι, μαμά; Δόξα τω Θεώ που ήταν η Κάρ­ μελ εδώ, έρχεται τις περισσότερες Παρασκευές μετά τα ψώνια της · αυτή τηλεφώνησε σ’εμένα και στον Κέβιν να κατέβουμε. Ο Σέι είπε να μη σε πάρουμε, ποιος ο λόγος, είπε, όμως εγώ του είπα να πά’να γαμηθεί, έτσι πάνε αυτά, οπότε λοιπόν, αν είσαι στο σπίτι σου, θα το σηκώσεις ποτέ αυτό το τηλέφωνο να μου μιλήσεις; Φράνσις! Ορκίζομαι στον Θεό…» Ο χώρος αποθήκευσης του μηνύματος εξαντλήθηκε κι ακούστηκε ένα «μπιπ». Η Κάρμελ κι ο Κέβιν κι ο Σέι, ωχ…Προφανώς ολόκληρη η οικο­ γένεια είχε μαζευτεί στο σπίτι των γονιών μου. Ο πατέρας μου· να δεις που έπαθε κάτι. «Μπαμπά!» τσίριξε η Χόλι από το δωμάτιό της. «Πόσα τσιγάρα καπνίζεις κάθε μέρα;» Ηγυναικείαφωνήστον τηλεφωνητήμού είπε ναπατήσωκάποια πλήκτρα· ακολούθησα τις οδηγίες. «Ποιος είπε ότι καπνίζω;» «Πρέπει να ξέρω ! Είκοσι;» Αρχίσαμε. «Μπορεί».