Ο Τόπος των Πιστών (Pocket)

[ 23 ] ποτε άλλη στιγμή η περιέργειά μου θα είχε κεντριστεί πραγματικά. Ποτέ δεν έχω καπνίσει μπροστά στη Χόλι, η δε Ολίβια αποκλείεται να της το είχε πει. Οι δυο μας πλάθαμε τη σκέψη της · η υποψία ότι στο μυαλό της Χόλι υπήρχαν ιδέες που δεν τις είχαμε καλλιεργήσει εμείς εξακολουθεί να με τρελαίνει. «Απλώς το ξέρω» απάντησε η Χόλι, ρίχνοντας όπως όπως την Κλάρα και την τσάντα της πάνω στο κρεβάτι με αγέρωχο ύφος. Αυ­ τό το παιδί θα γίνει αστυνομικός μια μέρα. «Και δεν θα έπρεπε να το κάνεις. Η αδελφή Μητέρα Τερέζα λέει ότι το τσιγάρο σού μαυρίζει τα σωθικά». «ΗαδελφήΜητέραΤερέζα έχει απόλυτο δίκιο. Έξυπνη γυναίκα». Έθεσα το λάπτοπ σε λειτουργία και το συνέδεσα στο διαδίκτυο. «Έτοιμη είσαι. Πρέπει να κάνω ένα τηλεφώνημα. Μην πας κι αγορά­ σεις τίποτα διαμάντια στο e-bay». Η Χόλι ρώτησε: «Θα τηλεφωνήσεις στο κορίτσι σου;». Έδειχνε μικροσκοπική και πάρα πολύ σοφή, έτσι όπως στεκόταν εκεί φορώντας το άσπρο επενδυμένο παλτουδάκι της που έφτανε στη μέση των κοκαλιάρικων ποδιών της και με τα μάτια ορθάνοιχτα, πασχίζοντας να μη δείξει φοβισμένη. «Όχι» την καθησύχασα. «Όχι, καρδούλα μου. Δεν έχω κορίτσι». «Στον λόγο σου;» «Στον λόγο μου. Κι ούτε και σκοπεύω να βρω σύντομα. Σε λίγα χρόνια ίσως να διαλέξεις εσύ ένα για μένα. Πώς σου φαίνεται;» «Εγώ θέλω η μαμά να είναι το κορίτσι σου». «Ναι» είπα. «Το ξέρω». Έβαλα το χέρι μου πάνω στο κεφάλι της για μια στιγμή· ένιωσα τα μαλλιά της σαν πέταλα λουλουδιών. Ύστε­ ρα έκλεισα πίσωμου την πόρτα του δωματίου της και ξαναπήγα στο καθιστικό για να μάθω ποιος είχε πεθάνει.