Ο θείος Πλάτων

AΛKH ZEH 10 | και μοιάζει σαν κάτι πολύ σπουδαίο. Ύστερα, γιατί ο ήρωας της ιστορίας μου δεν είναι ο θείος Πλάτων, αλλά εγώ. Και τελευταίο, του το χρωστώ του θείου Πλάτωνα, γιατί είναι κείνος που με έκανε δώρο. Τη ζωή μου τη θυμάμαι από τη μέρα που κάτι μεγάλα ζεστά χέρια με κράτησαν στις χούφτες τους. Γύρισα και κοίταξα να δω ποιος με κρατούσε. Ήταν ο θείος Πλάτων και είχε γαλάζια μάτια, μα καταγά- λανα. Δεν πρόλαβα να τον ξανακοιτάξω, και να που τα ζεστά του χέρια με τύλιξαν σ’ ένα κομμάτι παρ- δαλό χαρτί. Φαίνεται θα κοιμήθηκα πολύ εκεί μέσα, γιατί σαν ξύπνησα βρέθηκα μέσα σε τέσσερις μικρές ξυλιασμένες χουφτίτσες. — Τι ωραίο γαϊδουράκι! άκουσα κάτι φωνούλες. — Σας το έστειλε ο θείος Πλάτων από την Ελλά- δα, είπε μια άλλη φωνή μεγαλίστικη. Οι χουφτίτσες με πασπάτεψαν απ’ όλες τις μεριές, χάιδεψαν τα μακρουλά μου αυτιά, το γκρίζο μου μουσούδι κι ύστερα, σαν άγγιξαν το σώμα μου, που έχει χρώμα γαϊδουρίσιο, σα με χάιδεψαν μπροστά στο στήθος, ακούστηκαν πάλι τσιριχτές οι φωνούλες. — Μαμά, έχει και φερμουάρ! — Ανοίξτε το, είπε η μαμά. Εγώ ένιωσα να με περιλούζει κρύος ιδρώτας. Τα χεράκια άνοιξαν το φερμουάρ και έβγαλαν από το στήθος μου κάτι πολύχρωμες καραμέλες, τυλιγ-