Ο θείος Πλάτων

O ΘΕΙΟΣ ΠΛΑΤΩΝ | 19 ραμάδες. Κι αυτός ο πρασινομούρης που βλέπεις είναι η φαντασία του Γιάννη. Κοκκίνισαν πάλι τα μαγουλάκια του Γιαννάκη, ετοιμάστηκε κάτι να πει, μα πού να τον αφήσει η Ειρήνη, που συνεχίζει χωρίς ανάσα την κουβέντα της. — Ο μπαμπάς κάθε τόσο λέει πως πρέπει να ξε- διπλώνουμε τη φαντασία μας, κι εγώ θέλω να κάνω τον Γιάννη να ξεδιπλώσει τη δικιά του, που είναι πολύ μαζεμένη. Του δείχνεις ένα καρύδι, τον ρωτάς τι είναι, και σου λέει: καρύδι. — Ψέματα, διαμαρτύρεται ο Γιαννάκης, χτες που μου έδειξες τη δαχτυλήθρα της μαμάς και σου είπα πως είναι κουβάς, κι εσύ λες είσαι μωρό και λες βλακείες και… Η Ειρήνη του έριξε μια ματιά, μα μια ματιά, και συνέχισε την κουβέντα της. — …Πριν λοιπόν κλείσουμε τα τζάμια και κολλή- σουμε χαρτιά στις χαραμάδες τους, εγώ πήρα και έχωσα ανάμεσά στους αυτό το αντιπαθητικό πλά- σμα. Να το αφήσουμε όλο τον χειμώνα να ξυλιάζει πάνω στο χιόνι, λέω. Και ο κύριος Γιάννης τι μου απαντάει; Πως δεν είναι χιόνι, αλλά βαμβάκι! — Εσύ τι λες, Πλάτωνα; τόλμησε να διαμαρτυρη- θεί ο Γιάννης. Δε μοιάζει πιο πολύ με βαμβάκι; Τι να πω εγώ; Για μένα χιόνι και βαμβάκι κάνει το ίδιο. Άσπρα είναι και τα δυο.