Ο θάνατος του Οδυσσέα

Δ Η Μ Η Τ Ρ Η Σ Σ Ι Μ Ο Σ 14 «Κομμένα τα αστεία. Κομμένα τα γελάκια» φώναξε ο Θείος με μια φωνή που έκανε τον Άρη να απορήσει πώς αυτός ο λι- πόσαρκος σακάτης με το δερμάτινο μπαστούνι στήριξης έβγα- λε τις λέξεις με τέτοιο σθένος. Ο Πετεινός ένιωσε την κάψα να φουντώνει. «Είστε εδώ για έναν λόγο. Δεν υπάρχει η επιλογή, δεν είναι δική σας επιλογή». Ο Θείος απομακρύνθηκε από τον Πετεινό, προστάζοντας ξανά τον Άρη να σηκωθεί όρθιος και να φτάσει στον πίνακα με τον χάρτη που είχε δίπλα στον νεροχύτη της κουζίνας. «Μάγδα, δώσε στον Άρη τις φωτογραφίες» ζήτησε από εκεί- νη, και η Μάγδα έβγαλε από την τσάντα της το υλικό που η ίδια είχε φέρει. Ο Άρης έκανε ένα βήμα και πήρε τις φωτογραφίες στα χέρια, ενώ ο γέρος δυνάμωσε το φως της καμπίνας. Ένα ψυχρό λευκό αντανακλάστηκε πάνω στο χαρτί. Το αγόρι τώρα ανέτρεξε στις κόλες Α4, συναντώντας τοπία, δρόμους, θάλασσα. Κοίταξε προ- σεκτικά τη φωτογραφία της ακτής με τα βότσαλα και την ξύλι- νη προβλήτα. Το θυμόταν αυτό το μέρος. Εκείνος είχε οδηγήσει τη μηχανή πάνω στον χωματόδρομο και η Μάγδα τον είχε οδη- γήσει πεζή στο σημείο που είχε υποδείξει ο γέρος. Ήταν σίγου- ρος για τη φωτογραφία, αναγνώρισε αμέσως τα λευκά βότσαλα, τους μεγάλους πέτρινους βόλους που είχαν φαγωθεί από την αλμύρα και τον ήλιο. «Τοποθέτησε τις εικόνες στον χάρτη» πρόσταξε ο Θείος με μειλίχια φωνή, ωστόσο ο Άρης δεν πρόλαβε να βάλει τη φωτο- γραφία με τα βότσαλα στο σωστό σημείο. Ένα μουγκρητό βενζινοκινητήρα συνδυάστηκε με ένα εκτυ- φλωτικό φως, που τρύπωσε μέσα από τα φινιστρίνια στο σκά- φος. Η Μάγδα και ο Πετεινός ανασηκώθηκαν όρθιοι, ενώ ο γέρος κοίταξε το χρυσό ρολόι του. Ο ήχος από τη μηχανή δυνά- μωσε και το σκάφος είχε αρχίσει να γέρνει πλευρικά, σαν τα κύματα να το έσπρωχναν στην αριστερή μεριά.