Ο θάνατος του Οδυσσέα

O Θ Α Ν Α Τ Ο Σ Τ Ο Υ Ο Δ Υ Σ Σ Ε Α 23 «l’ll never come through this alone / She said, I’ll be with you / My shawl wrapped around you / My hand on your head when you go» . …Kαι η νύχτα ήρθε / ήταν πολύ ήρεμη… Αυτό έλεγε ο στίχος. Η σακαράκα συνέχιζε να φωτίζει τον δρόμο, τα αμάξια, την πόλη. Δεν ήξερα τι παραπάνω σκεφτόταν ο Ορέστης, αλλά έμεινε ασυνήθιστα σιωπηλός. Ίσως προσπαθούσε να μαντέψει τις σκέ- ψεις μου. Ίσως γι’ αυτό δυνάμωσα το τραγούδι και πάτησα παραπάνω το γκάζι. Η σακαράκα μου έκανε τη δουλειά της και ο Κοέν το ίδιο. Όλα θύμιζαν μια παλιότερη εποχή. ——— Άφησα τελικά τον Ορέστη στη λεωφόρο Μακαρίου και έκλεισα το ραδιόφωνο. Ο Ορέστης έμενε στον τέταρτο όροφο μιας πολυκατοικίας του ’70 με θέα προς το Κάστρο της Χαλκίδας και κοινόχρηστα περισσότερα από όσα δικαιολογούσε η κουτοπονηριά του δια- χειριστή. Κληρονομιά της μάνας του και προικιό του ως μονα- χοπαίδι. Ο αρχιφύλακας δεν ήταν άνθρωπος που τον ενδιέφεραν τα λούσα και γι’ αυτό ταιριάξαμε από την πρώτη μέρα. «Πάρε ένα τηλέφωνο τη Μαρκένα να δεις πώς είναι» είπα πριν κλείσει την πόρτα της σακαράκας και αμέσως έκανα ανα- στροφή. Έβγαλα την ταμπακιέρα από το ντουλαπάκι του αυτοκινήτου, έφερα ένα πουράκι στα χείλη και φούντωσα την άκρη του ρυ- ζόχαρτου. Τράβηξα την πρώτη τζούρα καπνού βαθιά στα πνευ- μόνια, οδηγώντας για το σπίτι και αισθανόμενος την ψευδαί- σθηση χαλάρωσης που χάριζε η νικοτίνη. Η αλήθεια είναι πως με τις προπονήσεις και τη γυμναστική είχα καταφέρει να το ελαττώσω το αναθεματισμένο και εφεύ-