Ο θάνατος του Οδυσσέα

16 1 Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2015 «Τ ο αριστερό ψηλά… Το αριστερό, γαμώτο… Τώρα, τώρα κροσέ, μπες μέσα, κλείσε τον χώρο». Δεν ξέρω αν με άκουγε, αλλά από τις κουρασμένες κινήσεις της μέσα στο ρινγκ και το πρόσωπο απελπισίας που διέκρινα πίσω από την κάσκα της είχα αρχίσει και μετάνιωνα την ώρα και τη στιγμή που είχα πειστεί να την παρακινήσω να συμμε- τάσχει στους αγώνες. Ήμουν ιδρωμένος από τους προβολείς και αγχωμένος που παρίστανα τον προπονητή της. Τα λευκά LED φώτα του κλειστού γυμναστηρίου Κανήθου μού την έδιναν στα νεύρα, ενώ διαπί- στωνα πως το νευρικό μου σύστημα είχε αρχίσει να κλονίζεται από την υπερένταση. Παρακολουθούσα άπραγος τη μικρή να υποφέρει μέσα σε αυτό το τετράγωνο ρινγκ. Η μικρή ήταν πια μεγάλη, και όχι στα χρόνια. Είκοσι οκτώ ετών και με τις νέες κρίσεις είχε προαχθεί στον βαθμό της υπα- στυνόμου. Η υπαστυνόμος Μαρκένα γέμιζε από ενέργεια σε κάθε αποστολή και το πείσμα της παρέμενε απαράλλαχτο από τη μέρα που γνώρισα αυτό το μινιόν κορίτσι πρώτη φόρα, πριν από τέσσερα χρόνια. Η ενέργειά της είχε εξαντληθεί και το πείσμα της είχε εξα- σθενήσει στην προσπάθειά της να αποφύγει τα μπλε γάντια μιας κοντοκουρεμένης καραβανού του Στρατού Ξηράς, τουλά- χιστον είκοσι κιλά βαρύτερης από εκείνη.