Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυο φορές

10 γείο αυτοκινήτων. Μπήκα βιαστικά μέσα στο εστιατό­ ριο και άρχισα να κοιτάζω κάτω το δρόμο. Εμφανίστη­ κε ο έλληνας ιδιοκτήτης και τον ρώτησα αν είχε περά­ σει κάποιος με μια Κάντιλακ. Του είπα ότι είχαμε κανονίσει να με πάρει μαζί του και ότι θα τρώγαμε εκεί. Ο Έλληνας απάντησε ότι ο τύπος δεν είχε περά­ σει εκείνη τη μέρα. Έβαλε ένα πιάτο σε κάποιο τρα­ πέζι και με ρώτησε τι ήθελα να φάω. Ζήτησα πορτο­ καλάδα, κορν φλέικς, τηγανητά αυγά με μπέικον, με­ ξικάνικη εντσιλάδα, τηγανίτες και καφέ. Σε λίγο ήρθε με την πορτοκαλάδα και τα κορν φλέικς. «Mια στιγμή. Yπάρχει κάτι που πρέπει να σου πω. Αν δεν φανεί αυτός ο τύπος, θα πρέπει να μου κάνεις πίστωση. Θα πλήρωνε εκείνος, γιατί εγώ είμαι άφρα­ γκος». «Ντάξει, φάε εσύ». Τον είδα που τσίμπησε και σταμάτησε να μιλάει για τον τύπο με την Κάντιλακ. Κατάλαβα, σχεδόν αμέ­ σως, ότι κάτι ήθελε. «Τι δουλειά κάνεις;» «Ε, απ’ όλα, απ’ όλα. Γιατί;» «Πόσων χρονών είσαι;» «Είκοσι τεσσάρων». «Παλικάρι, ε; Θα μπορούσα να σε πάρω τώρα αμέ­ σως στη δουλειά μου». «Έχεις ωραίο μαγαζί».