Ο ταχυδρόμος των βιβλίων

C A R S T E N H E N N 14 «Σας έχω αποκαλύψει ποτέ το τέλος κάποιου βιβλίου;» «Όχι!» Τον κοίταξε επιτιμητικά, μα πήρε το βιβλίο από το χέρι του. Ο Καρλ βέβαια δεν θα της πρότεινε ποτέ βιβλίο χωρίς αίσιο τέλος. Δεν ήθελε όμως να της στερήσει την περιέρ- γεια που γεννούσε η πιθανότητα αυτή τη φορά να ήταν αλλιώς τα πράγματα. «Χαίρομαι τόσο που υπάρχουν τα βιβλία» είπε. «Εύχομαι να μην αλλάξει ποτέ αυτό! Αλλάζουν τόσα πολλά γύρω μας και τόσο γρήγορα. Τώρα πια όλοι πληρώνουν με πλαστικό χρήμα. Φτάνω στο ταμείο, ψάχνω τα ψιλά για να πληρώσω ακριβώς και όλοι με στραβοκοιτάνε!» «Ο γραπτός λόγος είναι αθάνατος, κυρία Σέφερ. Γιατί υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούν να εκφραστούν με καλύτερο τρόπο. Η τυπογραφία είναι η καλύτερη μέθοδος συντήρησης των σκέψεων και των ιστοριών. Με αυτόν τον τρόπο διατηρούνται για χρόνια». Ο Καρλ Κόλχοφ την αποχαιρέτησε με ένα ζεστό χαμό- γελο. Έπειτα πέρασε την πόρτα, που ήταν ντυμένη ολό- κληρη με διαφημιστικές αφίσες, και βρέθηκε στο δωμάτιο που χρησίμευε ταυτόχρονα ως αποθήκη και γραφείο του μαγαζιού. Πάνω στο τραπέζι υπήρχαν στοίβες από βιβλία και ένας παλιός υπολογιστής. Το πλαίσιο περιμετρικά της οθόνης ήταν γεμάτο με αυτοκόλλητα χαρτάκια, ενώ και το ετήσιο ημερολόγιο στον τοίχο είχε παντού κόκκινες σημειώσεις. Όπως πάντα, τα βιβλία του βρίσκονταν σε ένα μαύρο πλαστικό κιβώτιο, παραχωμένο στην πιο σκοτεινή γωνιά.