Ο ταχυδρόμος των βιβλίων

O Τ Α Χ Υ Δ Ρ Ο Μ Ο Σ Τ Ω Ν Β Ι Β Λ Ι Ω Ν 13 ούτε όταν έμπαινε σε κλειστούς χώρους, παρά μόνο όταν έπεφτε να κοιμηθεί. Χωρίς αυτό αισθανόταν πως κάτι έλει- πε από το ντύσιμό του. Το ίδιο απίθανο ήταν να τον πετύ- χει κανείς χωρίς τα γυαλιά του, με έναν σκελετό που είχε αγοράσει πολλά χρόνια πριν σε κάποιο παλαιοπωλείο. Πί- σω από αυτόν τον σκελετό κρύβονταν τα έξυπνα μάτια του, κουρασμένα λες και διάβαζε για ώρες σε χαμηλό φωτισμό. «Κυρία Σέφερ, πολύ χαίρομαι που σας βλέπω» είπε και έκανε μερικά βήματα προς το μέρος της. Εκείνη έκανε το ίδιο και απομακρύνθηκε από τη Σαμπίνε Γκρούμπερ. «Επι- τρέψτε μου να σας συστήσω ένα βιβλίο, που θα άξιζε μια θέση στο κομοδίνο σας». «Το τελευταίο μου άρεσε πολύ. Ειδικά στο τέλος που έμειναν να κοιτάζονται στα μάτια. Βέβαια θα ήταν πιο όμορφα αν έδιναν και ένα φιλί ως επισφράγισμα… αλλά δεν πειράζει. Για αυτή τη φορά δηλώνω ικανοποιημένη και με ένα απλό βλέμμα». «Το συγκεκριμένο βλέμμα ήταν πιο δυνατό και από φι- λί. Κάποια βλέμματα έχουν αυτήν την ιδιότητα». «Όχι αν είμαι ε γ ώ αυτή που δίνει το φιλί!» είπε η Ούρ- σελ Σέφερ και προς στιγμήν ένιωσε να την κυριεύει –πράγ- μα σπάνιο για εκείνη– μια ευχάριστη έξαψη ανηθικότητας. «Αυτό» είπε ο Καρλ σηκώνοντας ένα βιβλίο από τη στοί- βα δίπλα στο ταμείο «είναι εδώ και σας περιμένει από τότε που το ξεπακετάραμε. Διαδραματίζεται στην Προβηγκία και κάθε λέξη του μοσχοβολάει λεβάντα». «Τα βιβλία με τα μπορντό εξώφυλλα είναι τα καλύτερα! Μήπως έχει και φιλί στο τέλος;»