Ο ταχυδρόμος των βιβλίων

C A R S T E N H E N N 12 βιβλία που έπρεπε να φτάσουν στους πελάτες του. Ένιωθε λες και έψαχνε για κοχύλια στην άμμο. Με την πρώτη μα- τιά εντόπισε αρκετά ευρήματα – περίμεναν μόνο κάποιον να τα μαζέψει και να τινάξει από πάνω τους χρυσούς κόκ- κους. Όταν όμως είδε την Ούρσελ Σέφερ, τα βιβλία πέρα- σαν σε δεύτερη μοίρα. Εκείνη τον κοίταξε με ένα ζεστό χαμόγελο, σαν να αντίκριζε ένα αμάλγαμα από όλους τους γοητευτικούς ήρωες που είχε ερωτευτεί κατά καιρούς στα βιβλία που ο ίδιος ο Καρλ της είχε προτείνει. Ο Καρλ βέβαια δεν έμοιαζε με κανέναν από αυτούς. Παλαιότερα είχε λίγη κοιλίτσα, που όμως μειώθηκε με το πέρασμα των χρόνων, ακριβώς όπως και τα μαλλιά του – ήταν λες και είχαν συ- νεννοηθεί να τον εγκαταλείψουν ταυτόχρονα. Σήμερα, στα εβδομήντα δύο του χρόνια, ήταν πολύ λεπτός, αλλά εξα- κολουθούσε να φοράει τα παλιά του ρούχα, με αποτέλεσμα να πλέει μέσα τους. Το πρώην αφεντικό του έλεγε ότι ο Καρλ τρεφόταν μόνο από τις λέξεις των βιβλίων του και δυστυχώς αυτές δεν είχαν αρκετούς υδατάνθρακες. Έχουν όμως πολλή ουσία, ανταπαντούσε ο Καρλ. Ο Καρλ φορούσε πάντα τα ίδια χοντροκομμένα, βαριά παπούτσια, φτιαγμένα από χοντρό μαύρο δέρμα και σόλες τόσο γερές, που μπορούσαν να κρατήσουν μια ολόκληρη ζωή. Και ζεστές κάλτσες βέβαια, ήταν σημαντικές οι κάλ- τσες. Από πάνω φορούσε μια λαδιά φόρμα με τιράντες και, στο ίδιο χρώμα, ένα σακάκι με γιακά. Στο κεφάλι φορούσε ένα ψαράδικο καπελάκι με στενό γύρο, ίσα για να προστατεύει τα μάτια του από τις σταγόνες της βροχής και τις ακτίνες του ήλιου. Δεν το έβγαζε ποτέ,