Ο ταχυδρόμος των βιβλίων

9 1 Κύριος του εαυτού του Λ ένε πως τα βιβλία βρίσκουν μόνα τους αναγνώστες τους. Μερικές φορές όμως χρειάζονται κάποιον για να τους δείξει τον δρόμο. Αυτό ακριβώς συνέβαινε εκείνη την καλοκαιρινή μέρα σε ένα βιβλιοπωλείο που το έλεγαν Η πύλη της πόλης, αν και βρισκόταν τουλάχιστον τρεις δρόμους μακριά από την εν λόγω πύλη, ή μάλλον από τα κατάλοιπά της, τα οποία εξάλλου οι περισσότεροι κάτοικοι τα περνούσαν για μοντέρνο έργο τέχνης. Το βιβλιοπωλείο είχε χτιστεί πολύ παλιά, ενώ σε διάφο- ρες εποχές τμήματά του είχαν αντικατασταθεί και επεκτα- θεί σταδιακά. Έτσι, η τοιχοποιία του περιλάμβανε ανθέμια και γύψινη διακόσμηση πλάι σε λιτές, ορθές γωνίες. Η συνύπαρξη του παλιού με το νέο, του ανάλαφρου με το λιτό και απέριττο, χαρακτήριζαν όχι μόνο την εξωτερική όψη, αλλά και το εσωτερικό του κτιρίου. Κόκκινοι πλαστι- κοί πάγκοι με σι-ντι και ντι-βι-ντι έστεκαν πλάι σε μουντά μεταλλικά ράφια φορτωμένα με ιαπωνικά κόμικς – και εκείνα με τη σειρά τους πλάι σε αστραφτερές γυάλινες