Ο σκέιτερ και το φανταστικό υπερόπλο (Διαβάζω ιστορίες)

14 Έχουμε ξαναπαλέψει κι ο Τζώρτζης ξέρει πως δεν είμαι εύκολος αντίπαλος. Ξέρει επίσης ότι ο κύριος Γεωργίου, που είναι επόπτης στο προαύλιο σήμερα, κάτι έχει ψυλλιαστεί, γιατί όλο ρίχνει ματιές προς το μέρος μας. Οπότε κάνει κάτι άλλο. «Θα το πω στην κυρία πως με είπες χαζό. Και τότε θα δεις!» μου πετάει με κοκκινισμένο πρόσωπο. Κάνει απότομη στρο­ φή πέφτοντας πάνω στην Έλενα και τη Λίλα που παρακολουθούν τη φάση, τις σπρώχνει στην άκρη και φεύγει με το κεφάλι ψηλά. Σαν κύριος. Από κοντά και τα πρωτοπαλίκαρα. Μένω με το στόμα ανοιχτό. Όχι επειδή φο­ βήθηκα. Σιγά μη φοβηθώ. Αλλά επειδή πάντα ξεχνάω πως κανόνας νούμερο τρία , ο χρυσός κα­ νόνας για τους εξυπνάκηδες, είναι πως ό,τι και να κάνουν, ό,τι και να γίνει, στο τέλος θα βγουν κι από πάνω. Θα ζητήσουν και τα ρέστα. Διότι, το ακούσατε τώρα αυτό; Είναι ο Τζώρτζης που θα πάει στην κυρία. Είναι ο Τζώρτζης που τον πείραξαν τα άλλα παιδιά.