Ο Σέρλοκ Χόλμς και η κατάρα της οδού Μπέικερ

«Εμένα για φάντασμα μου ακούγεται, Σέρλοκ» συμφώνησα με τη Μάρθα. Και τον λυπόμουνα κιόλας τον κύριο Μάσγκρεϊβ. Ούτε εγώ θα ήθελα να συναντήσω τίποτα τρομα- κτικό και μυστηριώδες μέσα στη νύχτα! «Βέβαια, τι θα έλεγες εσύ, εξυπνάκια!» γέλασε η Μάρθα. «Και θα συνεχίσεις για πολύ να το παίζεις βικτοριανός ντετέκτιβ, σαν εκείνον τον Σέρινφορντ; Καταντάει σαχλαμάρα!» Ευτυχώς η Μάρθα είδε τους φίλους της προτού ο Σέρλοκ παρασυρθεί υπερβολικά. Αυτό είναι το αρνητικό όταν κα- νείς είναι πανέξυπνος: μερικές φορές γίνεται πολύ εκνευ- ριστικός! «Ναι, Τζον, ήταν μοναδική η περιγραφή της ΚΥΡΙΑΣ ΜΑΣΓΚΡΕΪΒ, αυτό το παραδέχομαι. Της αξίζουν συγχαρητήρια για τη σαφήνεια και τη λεπτομέρεια της αφήγησής της. Όμως, κάτι ΠΑΡΑΞΕΝΟ μέσα στο ΣΚΟΤΑΔΙ δε σημαίνει φάντασμα! Περισσότερο σαν ‘κάποιος’ μου ακούγεται εμένα παρά σαν ‘κάτι’, αν θέλεις τη γνώμη μου». 37