Ο σέντερ φορ δολοφονήθηλε το σούρουπο

Ο Σ Ε Ν Τ Ε Ρ Φ Ο Ρ Δ Ο Λ Ο Φ Ο Ν Η Θ Η Κ Ε Τ Ο Σ Ο Υ Ρ Ο Υ Π Ο 13 στην πόρτα της πανσιόν ήταν σχεδόν συμπτωματική. Ο άντρας χαιρέτησε με μια ελαφριά κλίση του κεφαλιού κι ένα χαμόγελο, ενώ εκείνη σε ανταπόδοση ξεδίπλωσε το πρόσωπο και το κορ- μί της σαν να του πρόσφερε την απλωσιά μιας πατρίδας. Ο άντρας κατευθύνθηκε προς το δωμάτιό του κι εκείνη συνέχισε την κωμωδία, ότι τάχα την απορροφούσε η καθημερινή φιλοσο- φία του καθηγητή Πέρις. «Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε ένα δύτη είναι να υποφέρει από ρευματισμούς». Τραντάχτηκε από τα γέλια, ο νους της όμως παρακολουθού- σε τα χνάρια του ένοικου κι έψαχνε να βρει δικαιολογίες για να τον πλησιάσει και να διαλευκάνει το μυστήριο με τις τόσο πα- ράξενες μυρωδιές φαρμάκων. Κάποια στιγμή της φάνηκε ότι βρήκε επιτέλους το κατάλληλο στρατήγημα και πήδηξε από την πολυθρόνα, που ακόμη κουνιόταν, παίρνοντας το ύφος της χα- μογελαστής και πάντα διαθέσιμης οικοδέσποινας που πάει να βρει τον φιλοξενούμενο για να του προσφέρει όλη της τη φιλο- ξενία. Έφτασε μπροστά στην κλειστή πόρτα του δωματίου και χτύπησε διακριτικά. «Δον Αλμπέρτο; Μήπως ενοχλώ, δον Αλμπέρτο;» Η πόρτα άνοιξε και ο άντρας έδινε την εντύπωση ότι χρησι- μοποιούσε το κούφωμα της πόρτας τόσο για να στηρίζεται όσο και για να εμποδίζει την είσοδο, με τους μυς του τεντωμένους κάτω από το λευκό του πουκάμισο, που χρωματιζόταν περιο- δικά από τα φώτα της επιγραφής. «Δεν ενοχλώ, έτσι δεν είναι, δον Αλμπέρτο;» «Όχι, όχι. Αλίμονο». Εκείνος είχε ένα όμορφο μελαχρινό χαμόγελο και τα μάτια της δόνια Κόντσα άστραψαν σε μια αντανακλαστική λειτουργία, κληρονομιά από κείνη τη χαριτωμένη φιλαρέσκεια που, σύμφω- να με τους γηραιότερους της γειτονιάς, της είχε κληροδοτήσει