Ο σέντερ φορ δολοφονήθηλε το σούρουπο

M A N U E L V Á Z Q U E Z M O N T A L B Á N 14 η θεία της η Αμπάρο – μέλος της χορωδίας της Τίνα Χάρκε πριν από τον εμφύλιο πόλεμο. «Καθυστέρησα λίγο στο δωμάτιο γιατί μου φάνηκε ότι μύ- ριζε γκάζι. Για δείτε τι χαζή που είμαι. Πώς μπορούσε να μυ- ρίζει γκάζι, αφού ο θερμοσίφωνας είναι ηλεκτρικός; Μου μύρι- ζε όμως κάτι παράξενο κι είπα μέσα μου: για να πάω να δω μήπως έπαθε τίποτα ο δον Αλμπέρτο». Καθώς μιλούσε διαπίστωνε ότι η μυρωδιά δεν προερχόταν μόνο από το δωμάτιο. Η μυρωδιά αναδιδόταν από το ίδιο το σώμα του άντρα, σαν μία αόρατη αλλά στερεή ουσία. «Είναι μια μυρωδιά… φαρμάκου… πώς να το πω…;» Ο άντρας σήκωσε τα μπράτσα του για να τα μυρίσει κι άρ- χισε να γελάει διακριτικά. «Κάτι τέτοιο, ναι, κυρία μου. Είναι μυρωδιά θερμαντικής αλοιφής». Τα μάτια της δόνια Κόντσα προσέλαβαν τη στρογγυλότητα των ολοκληρωτικών εκπλήξεων. «Θερμαντική αλοιφή; Από τότε που γεννήθηκα ξέρω τη μυ- ρωδιά της αλοιφής Σλόαν κι αυτή δεν είναι ίδια». «Δεν είναι αλοιφή Σλόαν. Είναι άλλη. Συνήθισα να τη χρη- σιμοποιώ στο Μεξικό κι εμένα δεν μ’ ενοχλεί, μπορεί όμως να ενοχλεί τους άλλους. Να με συγχωρείτε». «Και γιατί βάζετε τόση θερμαντική αλοιφή, καλέ μου κύριε; Μήπως έχετε κήλη ή υποφέρετε από κάτι άλλο;» «Όχι. Όχι. Είναι επειδή τρέχω. Ασκούμαι…» «Τι άσκηση να κάνει τάχα αυτός για να χρειάζεται τόση αλοιφή;» συλλογίστηκε με δυσπιστία το μυαλό της δόνια Κόντσα, ενόσω τα χείλη της κρατούσαν απλωμένο το χαμόγελο σαν ση- μαία. «Είμαι ποδοσφαιριστής». «Ποδοσφαιριστής».