Ο πραγματικός Χόκινγκ

Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΧΟΚΙΝΓΚ 25 Μπετόβεν, η αναπηρία του τον είχε βοηθήσει να πάει παραπέρα, να φτάσει σε μια πιο βαθιά κατανόηση της έρευνάς του – των καταβολών του σύμπαντος… Καθώς περίμενα, ακούμπησα το κε- φάλι μου στον ώμο του, κοιτάζοντάς τον προσεκτικά, παρατηρώ- ντας τις μικρές κινήσεις του προσώπου του, καθώς συγκεντρωνό- ταν σε αυτό που «έγραφε». Και το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν ότι αυτός ο άντρας, φυλακισμένος σ’ εκείνο το καχεκτικό σώμα, ήταν σε θέση να κατανοήσει ζητήματα τα οποία θεωρούνται πολύ έξω από τα όρια της ανθρώπινης αντίληψης. Έπειτα από πέντε περίπου λεπτά, άρχισαν να εμφανίζονται αργά στην οθόνη γράμματα και λέξεις: «Με… απελευθέρωσε…» Αχάαα! Ο [σκηνοθέτης] Mόισες [Κάουφμαν] κι εγώ κοιταχτήκαμε εκστασιασμένοι, με τη βεβαιότητα ότι η υπόθεσή μας επρόκειτο να επαληθευτεί – ήμασταν σίγουροι ότι ο Στίβεν ετοιμαζόταν να πει κάτι του στιλ «με απελευθέρωσε κι έτσι μπόρεσα να συλλάβω τις καταβολές του σύμπαντος…». Περιμέναμε λίγα λεπτά ακόμα μέχρι να ολοκληρωθεί η πρόταση… κι ύστερα το είδαμε: «Με απε- λευθέρωσε από τα διδακτικά μου καθήκοντα!!!», και η ψηφιακή φωνή το είπε δυνατά, οπότε το άκουσαν όλοι. Κοίταξα τον Στίβεν και παρατήρησα κάτι που έμοιαζε με πονηρό μειδίαμα. Μου είχαν πει πως είχε παιχνιδιάρικη αίσθηση του χιούμορ, και μόλις την είχε επιδείξει! Όλοι μας βάλαμε τα γέλια. Πλέον δεν ήταν αναγκα- σμένος να διδάσκει!!! Αυτό του είχε προσφέρει το ALS. Φυσικά!!! 5 Οι επισκέπτες απέδιδαν σχεδόν αυτόματα στον Χόκινγκ μια βαθιά σοφία, και ταυτόχρονα μια παιδιάστικη απλότητα. Είχε αρχίσει να γίνεται ένας γκουρού, ένα σύμβολο · μια μεταφορά – και δη, μια σχε- δόν ιδανική μεταφορά. Ακινητοποιημένος όπως ήταν στο αμαξίδιό του, ο Χόκινγκ ήταν ένα ον καθαρής νόησης, ένας άντρας με ισχυρό νου, ο οποίος του επέτρεπε να ταξιδεύει εκεί όπου τίποτε άλλο στο σύμπαν δεν μπορούσε να πλησιάσει. Ο Χόκινγκ αντιλαμβανόταν πολύ καλά ότι ο μύθος και το αρχέτυ- πο ήταν αρκετά ισχυρά ώστε να καταπιούν κάθε ίχνος του πραγμα- τικού ανθρώπου που κρυβόταν από κάτω. «Τον Στίβεν τον πλήγωνε πολύ η ιδέα πως ήταν κάποιου είδους αγνή διάνοια λόγω της ανα- πηρίας του», όπως λέει ο Κριστόφ Γκάλφαρντ, ένας από τους πολλούς