Ο πόλεμος των κουμπιών

24 Τα πέντε αγόρια κινούνταν ολόισια καταπάνω στον εχθρό. – Θα μας πάρει μόλις μισή ώρα με τα πόδια, είπε ο Λεμπράκ. Θα είμαστε εκεί σε ένα τέταρτο και θα έχουμε επιστρέψει πριν το βραδινό. Η παρέα χάθηκε καλπάζοντας ολοταχώς στο σκοτάδι και στη σιωπή. Ως το μέσο της διαδρομής η μικρή συμμορία κινούνταν πάνω στον καρόδρο- μο, όπου μπορούσαν να τρέξουν ανενόχλητοι, αλ- λά μόλις βρέθηκαν σε εχθρικό έδαφος, οι πέντε συνωμότες βάλθηκαν να περπατούν στα κράσπεδα που συντηρούσε ο παλιόφιλός τους, ο κυρ Μπρε- ντά, ο οδοσυντηρητής, όποτε βέβαια το θυμόταν, καταπώς έλεγαν οι κακές οι γλώσσες. Όταν είχαν πια πλησιάσει στο χωριό των Βελράνων τόσο, που τα φώτα άρχισαν να φέγγουν πιο καθαρά πίσω από τα τζάμια και τα αλυχτίσματα των σκύλων να γίνο- νται πιο απειλητικά, κοκάλωσαν. – Βγάλτε τα τσόκαρα, συνέστησε ο Λεμπράκ. Και πάμε να κρυφτούμε πίσω απ’ αυτόν τον τοίχο. Οι τέσσερις πολεμιστές και ο αρχηγός τους βγά- λαν όλοι τα παπούτσια τους, χώνοντας μαζί εκεί μέσα και τις κάλτσες τους. Στη συνέχεια, αφού βε- βαιώθηκαν ότι δεν είχαν χάσει την κιμωλία που τους αναλογούσε, όρμησαν στον δρόμο για τη μάχη, σε πλήρη στοίχιση, με πρώτο τον αρχηγό τους, και με μάτια και αυτιά ορθάνοιχτα και μύτες όμοιες με λα-