Ο πόλεμος των κουμπιών

18 ζήτημα αυτό εγκαίρως και κατέληγαν να τρέχουν προς νερού τους την τελευταία στιγμή. Οι συνωμότες στάθηκαν σιωπηλοί στη σειρά, με ύφος παντελώς αδιάφορο – λες και δεν είχε συμβεί τίποτε, λες και δεν είχαν πάρει μόλις πριν λίγο μια σημαντική, μια τρομερή απόφαση. Τα πράγματα στην τάξη δεν πήγαιναν πολύ κα- λά εκείνο το πρωινό κι ο δάσκαλος βάλθηκε να ουρλιάζει για να συνετίσει τους μαθητές του και να τους κάνει να τον προσέξουν. Δεν ήταν πως έκαναν φασαρία, απλώς είχαν όλοι το μυαλό τους πάνω από το κεφάλι τους και αρνούνταν πεισματικά να συγκεντρωθούν στο μείζον ζήτημα της ιστορίας του μετρικού συστήματος, ένα θέμα που, το δίχως άλ- λο, αγγίζει βαθιά τον μέσο μαθητή της Γαλλικής Δημοκρατίας. Συγκεκριμένα, ο ορισμός του μέτρου τούς φαινό- ταν απίστευτα περίπλοκος: δεκάκις εκατομμυριοστό του τεταρτημορίου, του ημίσεος του…Ποπό, αδελ- φάκι μου! σκέφτηκε ο Λεμπράκ. Και σκύβοντας προς τον διπλανό και φίλο του, τον Ατσίδα, του είπε εμπιστευτικά: – Έβρακα! Το δίχως άλλο σκόπευε να πει: Εύρηκα! Είχε ακούσει κάτι λίγα για τον Αρχιμήδη και για το πώς τα πολύ παλιά χρόνια είχε ριχτεί στη μάχη με μόνο όπλο του κάτι φακές.