Ο πνευματιστής του Χίτλερ

G E R V A S I O P O S A D A S 18 Κρύος ιδρώτας λούζει τον γραμματέα του κράτους, είναι φα­ νερό πως μετάνιωσε που πήγε στο θέατρο εκείνο το βράδυ. Τα βλέμματα όμως όλων τον προσπερνούν και στέκονται σε μια αφράτη γυναίκα γύρω στα πενήντα με μια μαύρη ετόλ στον λαιμό. «Είστε η φράου Μίλχντορφ, η σύζυγος του αρχηγού της αστυνομίας του Κρόιτσμπεργκ, έτσι δεν είναι;» Η γυναίκα αιφνιδιάζεται, λες και βγήκε από λήθαργο, και κοιτάζει σα­ στισμένη τον χοντρό κύριο που κάθεται δίπλα της, προφανώς τον σύζυγό της. Επιτέλους, η γυναίκα συναινεί. «Θα σας πα­ ρακαλούσα να ζητήσετε ένα αντικείμενο από κάποιον κύριο που βρίσκεται κοντά σας, τον οποίο όμως δεν γνωρίζετε ούτε εξ όψεως, κάποιον τυχαίο». Η φράου Μίλχντορφ ρίχνει μια ματιά γύρω της και χαμογελώντας αδέξια δείχνει έναν άνδρα προς τον διάδρομο, ο οποίος ξαφνικά λούζεται στο φως του λευκού προβολέα. Σηκώνεται. Λεπτός, με ξανθά μαλλιά που έχουν αρχίσει να γκριζάρουν, τραβηγμένα προς τα πίσω. Φο­ ράει ένα κομψό εγγλέζικο σακάκι ψαροκόκαλο. «Το όνομά σας, κύριε;» «Μα υποτίθεται ότι εσείς είστε ο μάντης» λέει ο θεατής με μια έντονη πρωσική προφορά. Το κοινό γελάει με ευχαρίστηση, ανακουφισμένο απ’ την κωμική παύση που σπάει την ένταση που επικρατούσε στην ατμόσφαιρα. Ο άνθρωπος στη σκηνή γελάει επίσης, τελείως ανεπιτήδευτα. «Καλή απάντηση. Ας αφήσουμε τις συστάσεις για αργό­ τερα» απαντάει χωρίς να πάψει να δείχνει τα μακριά και κά­ πως κιτρινισμένα του δόντια. «Θα είχατε την καλοσύνη να μου δώσετε ένα προσωπικό σας αντικείμενο; Αν είναι δυνα­ τόν, κάποιο που να το έχετε πολύ καιρό μαζί σας». Ο εθελο