Ο πνευματιστής του Χίτλερ

G E R V A S I O P O S A D A S 26 μαιτυπεία, η πόλη έβριθε από μουσική –όπου άκουγες απ’ την καλύτερη τζαζ ως ένα συνονθύλευμα γλωσσών–, εκθαμ­ βωτικές βιτρίνες, διαφημίσεις, επιγραφές νέον που έβαφαν πράσινη, κόκκινη ή κίτρινη τη νύχτα κι όπου συνέρρεαν από παντού τουρίστες είτε για ένα οφθαλμόλουτρο σεξ είτε για να γευτούν το σεξ είτε για σεξ της μιας βραδιάς. Μια πόλη γεμάτη στέκια για στρέιτ, ομοφυλόφιλους, λεσβίες, ζευγά­ ρια, φετιχιστές, μαζοχιστές, voyeurs * και για όποια άλλη τάση που ούτε καν φανταζόσουν πως υπήρχε. Απαστράπτου­ σα, βρόμικη, υστερική, γεμάτη ζωή, γι’ αυτή την πόλη οι Βερολινέζοι, κυνικοί όπως πάντα, υποστήριζαν ότι ούτε τα θηρία του ζωολογικού κήπου δεν ησύχαζαν. Κάθε νύχτα σού επιφύλασσε και μια νέα περιπέτεια, κά­ ποιο αλλόκοτο θέαμα. Η Νίλντι, παρά τις διαμαρτυρίες μου, επέμενε να πάμε για φαγητό στο Χακεπέτερ. Και ας μην καιγόταν για τη σπεσιαλιτέ του μαγαζιού, τον περίφημο χοι­ ρινό κιμά με κρεμμύδι. «Πώς να είναι άραγε αυτός ο Ζολί ; Πεθαίνω από περιέργεια να τον δω!» είπε, χαμογελώντας σκανταλιάρικα την ώρα που δίναμε τα παλτά μας σ’ ένα κορίτσι με τη χαρακτηριστική στις μπιραρίες του Ρήνου καρό ποδιά. Ο Ζολί δεν ήταν κανένας πλεϊμπόι, ηθοποιός ή νόστιμο γκαρσόνι. Ζολί ήταν ο ορισμός του πένητα καλλιτέχνη. Και το νούμερό του συνίστατο στο εξής: Δεν έβαζε μπουκιά στο στόμα του επί μέρες, ενώ γύρω του κυκλοφορούσαν δίσκοι με μπούτια χοιρινά, κότσια, λουκάνικα, κανάτες με μπίρα και κρασί του Μοζέλα και άλλες λαχταριστές λιχουδιές. Μέ­ σα σε μια μεγάλη γυάλινη προθήκη στο κέντρο της τραπε*  Voyeurs: ηδονοβλεψίες. Γαλλικά στο πρωτότυπο.