Ο πνευματιστής του Χίτλερ

O Π Ν Ε Υ Μ Α Τ Ι Σ Τ Η Σ Τ Ο Υ Χ Ι Τ Λ Ε Ρ 25 γαλαζοπράσινα μάλλον θα τα έλεγες. Και, παρότι χαμογε­ λούσε, στο βάθος τους ελλόχευε μια θλίψη. Σκέφτηκε λίγο πριν συνεχίσει. «Τι σχέδια έχετε για απόψε; Λέγαμε με κάτι φίλους να πάμε στο Κακαντού να συναντήσουμε τον Χάνουσεν». «Τον Χάνουσεν! Αυτοπροσώπως;» ρώτησε ενθουσιασμέ­ νη η Νίλντι. «Τον ξέρετε;» «Ελάχιστα. Θα μπορούσα όμως να σας συστήσω» πέταξε η βαρόνη κάπως βεβιασμένα, λες και την ίδια στιγμή το με­ τάνιωνε καθώς σταματούσε ένα ταξί. «Λοιπόν, αν θέλετε, βρισκόμαστε εκεί μετά τις δώδεκα». Μπήκε στο αυτοκίνητο και την είδαμε να χάνεται στην πυκνή κίνηση της νύχτας. «Δεν πιστεύω να θέλεις να πάμε, ε; Θα προτιμούσα λίγη ηρεμία στο σπίτι σου. Έχω πολλή δουλειά αύριο» είπα, χαϊ­ δεύοντας το κορμί της Νίλντι. Η μαγεία ήταν αρκετή για σήμερα. Η μόνη μου επιθυμία τώρα ήταν να τη δω γυμνή. «Είναι μοναδική ευκαιρία να γνωρίσουμε τον Χάνουσεν, ας μην την αφήσουμε ανεκμετάλλευτη! Σίγουρα θα υπάρχουν άφθονη σαμπάνια, χαβιάρι, λάμψη, κομψοί άνθρωποι». Απ’ την ονειροπόλα έκφραση της φίλης μου κατάλαβα πως δύ­ σκολα θα της έβγαζα την ιδέα απ’ το μυαλό. Σε μια κομμώτρια δεν ανοίγει κάθε μέρα την πόρτα της η μεγάλη ζωή. «Άσε που ένας Ισπανός δεν γίνεται να είναι τόσο βαρετός. Σε τά­ πωσα τώρα! Το Βερολίνο δεν είναι φτιαγμένο για να πηγαίνεις για ύπνο νωρίς. Άντε, πάμε να τσιμπήσουμε κάτι». Όντως, όπως έλεγα και προηγουμένως, στο Βερολίνο του 1932 δύσκολα έπληττες: Κέντρο υψηλής διανόησης και τα­ πεινών ενστίκτων, με τρία θέατρα όπερας και μια απ’ τις καλύτερες φιλαρμονικές στον κόσμο, είκοσι χιλιάδες μπαρ, εστιατόρια και καμπαρέ, απ’ τα πιο εξεζητημένα ως τα χα