Τζάσπερ Γουλφ - Ο πιο κουλ λύκος της πόλης

8 μία, αφού κοντεύει να μου λιώσει τον καημένο τον ώμο μου με τη χερούκλα του. ΔΙΑΟΛΕ! «Ρε μπαμπά, πονάω!» παραπονιέμαι. «Άσε με!» Εκείνος τραντάζεται, λες κι έπρεπε να τινάξει από το τρίχωμά του… εμ, από τα ρούχα του ήθελα να πω, το νερό μετά από μια δυνατή μπόρα. « ΜΠΡΡΡ » κάνει και μου ρίχνει ένα βλέμμα, λες και είναι σε άλλον πλανήτη. Εκμεταλλεύομαι αυτή τη μικρή στιγμή απουσίας του για να δραπετεύσω. Οκέι, το να δραπε- τεύσω ακούγεται κάπως υπερβολικό, αφού υπονοεί κάτι επικίνδυνο. Ο μπαμπάς δεν είναι δα και κα­ νένας βίαιος τύπος από τον οποίο πρέπει κα­ νείς να ξεφύγει πανικό­ βλητος. Το θέμα όμως είναι ότι, πριν από τρεις μέρες, τέσσερις ώρες και ούτε ξέρω πόσα λεπτά, η μέχρι τότε εύκολη ζωή μας άλλαξε τελείως, και από τότε βρισκόμαστε σε σοκ.