Τζάσπερ Γουλφ - Ο πιο κουλ λύκος της πόλης

7 «Πώς διάολο καταλήξαμε εδώ πέρα;» Ο μπαμπάς ρουθουνίζει σαν αγριογούρουνο, ενώ η χοντρή φλέβα στον λαιμό του έχει πρηστεί ύπο­ πτα. Ένα σπάνιο αλλά ξεκάθαρο σημάδι ότι σε λί­ γο πρόκειται να εκραγεί κι ότι το καλύτερο που έχει να κάνει κανείς είναι να εξαφανιστεί το γρη­ γορότερο από μπροστά του. Μόνο που… για μένα είναι σαφέστατα πολύ αργά πλέον. Έχει απλώσει και πιέζει εδώ και ώρα τη χερούκλα του στον ώμο μου. «Το ξέρεις πάντως, μπαμπά, ότι εγώ δε φταίω, έτσι;» Του σκάω ένα χαμόγελο. Τύπου καλός γιος και τέτοια. Αλλά το χαμόγελό μου κόβεται με τη