Ο Παριζιάνος

I S A B E L L A H A M M A D 32 «Καλή μου Μαριάν, δεν το πιστεύω πως ήρθε ο καιρός» είπε η Ζανέτ. «Αυτός είναι ο νεαρός φιλοξενούμενός μας du Proche-Orient» είπε ο δόκτωρ «ο μεσιέ Καμάλ, που έχει έρθει να σπουδάσει ια- τρική στο πανεπιστήμιο. Μόλις έφτασε, ξέρετε. Πιστεύουμε πως νιώθει κάπως désorienté * αυτή τη στιγμή». «Μπαμπά!» «Vraiment!» είπε ο άντρας που ήταν, ή δεν ήταν, ο καπετάν Γκορίν. «Από πού είστε;» «Από τη Ναμπλούς, μια πόλη βόρεια της Ιερουσαλήμ και νότια της Δαμασκού». «Υπέροχα». «Σκοπεύει να γίνει γιατρός» είπε η Ζανέτ. Ο Μιντχάτ γύρισε τον κορμό του. Η στάση αυτή τον κρατούσε περισσότερο ξύπνιο. Επίσης του επέτρεπε να ξανακοιτάξει το πρό- σωπο του άντρα. Και όπως κοίταζε τώρα, ισχυροποιήθηκε η πεποίθησή του πως τούτος ο άντρας δεν ήταν τελικά ο καπετάν Γκορίν. Αυτές οι ξαν- θοκόκκινες φαβορίτες δεν του ήταν οικείες, ούτε τα ηλιοκαμένα μάγουλα. Ετούτος ήταν ένας ξένος, το όνομά του ήταν Πολ Ρισέ και από το χαμόγελο των χειλιών του ήταν ολοφάνερο πως γνώρι- ζε ότι ο Μιντχάτ τον μελετούσε. Ταράχτηκε συνειδητοποιώντας το, τόσο σφοδρά όσο και όταν είχε κάνει το πρώτο του λάθος, και τον κατέλαβε μια δυσάρεστη ανησυχία. «Μεσιέ Μιντχάτ» είπε η Ζανέτ «πρέπει να είστε πολύ κουρασμέ- νος. Μήπως θα προτιμούσατε να πάτε για ύπνο; Ζορζίν, ίσως ο μεσιέ Μιντχάτ να ήθελε να μάθει πού είναι η κρεβατοκάμαρά του. Δείχνει… θα πρέπει να είναι πολύ κουρασμένος από το ταξίδι του». Κι έτσι, λίγο πριν τις εφτά το απόγευμα, στις 20 Οκτωβρίου * Λογοπαίγνιο με τις γαλλικές λέξεις «Proche-Orient» (Εγγύς Ανατολή) και «désorienté» (αποπροσανατολισμένος), ο Ανατολίτης που νιώθει αποπροσα- νατολισμένος.