Ο Παριζιάνος

I S A B E L L A H A M M A D 22 «Πάω να πάρω κάτι να πιούμε και μετά θα εξασκηθούμε στα γαλλικά. Ουίσκι;» Ο Μιντχάτ συγκατένευσε. Κάθισε και, για να κρύψει το άγχος του, πήρε τους Τρεις σωματοφύλακες . Η σελίδα άνοιξε στον πρόλογο του συγγραφέα. Όταν έκανα έρευνα στη Βασιλική Βιβλιοθήκη για την ιστορία του Λου- δοβίκου ΙΔ΄, τυχαία έπεσα πάνω στα απομνημονεύματα ενός κάποιου μεσιέ Ντ’ Αρτανιάν, τυπωμένα – όπως και τα περισσότερα έργα εκεί- νης της περιόδου, όπου οι συγγραφείς… Δυο μισογεμάτα ποτήρια σύρθηκαν επάνω στο καλογυαλισμένο τραπέζι. «Santé. Στην υγειά μας. Τώρα θα σου πω μερικά πραγματάκια. Είσαι έτοιμος;» Ο Φαρούκ έγειρε πίσω στον καναπέ και τράβηξε το κομπολόι από την τσέπη του, ενώ άπλωνε το άλλο χέρι του να πιάσει το ποτό του. «Κατ’ αρχάς, οι γυναίκες στη Γαλλία. Τώρα αυτό θα σου φανεί παράξενο, αλλά τους φέρονται σαν σε βασίλισ- σες. Πάντοτε μπαίνουν πρώτες σε κάποιο δωμάτιο. Αυτό να το θυμάσαι. Να ξέρεις πως κάποια πράγματα μπορεί να σε κάνουν να νιώσεις άβολα. Προσπάθησε να είσαι ανοιχτόμυαλος. Μείνε πιστός στις ρίζες σου, στα γαλλικά λέμε, rester fidèle à vos racines, φέμετ άλεϊκ , καταλαβαίνεις; Ξέρεις, έχω πολλούς γάλλους φίλους. Και Ισπανούς. Οι Ισπανοί μοιάζουν περισσότερο με τους Άραβες – οι Γάλλοι είναι κάπως διαφορετικοί. Είναι κυρίως χριστια­ νοί, έτσι να τους αντιμετωπίζεις όπως τους χριστιανούς φίλους σου στη Ναμπλούς. Υποθέτω πως έχεις συναντήσει ή τουλάχιστον έχεις δει γάλλους προσκυνητές στην Παλαιστίνη. Υπάρχουν ιερα- πόστολοι στη Ναμπλούς;» «Ναι. Αλλά, επίσης, πήγα σχολείο στην Κονσταντινίγι . Ξέρω πολ- λούς χριστιανούς». Ο Φαρούκ δεν άκουγε. «Λοιπόν, θα πρέπει να ξέρεις πως οι ιεραπόστολοι είναι πάντοτε διαφορετικοί από τους ντόπιους. Κα-