Ο παπαγάλος του Φλωμπέρ

[ 14 ] το φουντωτό μουστάκι, αυτή η επιφυλακτική, ακατάδεχτη, επίκτητη εικόνα του άντρα. O Φλωμπέρ δεν ανταποδίδει το βλέμμα. Αγναντεύει νότια, από την πλατεία των Καρμελιτών προς τον Καθεδρικό, πέρα μακριά πάνω από την πόλη την οποία περιφρονούσε, και που κι εκείνη με τη σειρά της τον αγνοούσε πολύ καιρό. Το κεφάλι του βρίσκεται αμυντικά ψη- λά: μόνο τα περιστέρια μπορούν να δουν ολόκληρη την έκτα- ση της φαλάκρας του συγγραφέα. Τούτο το άγαλμα δεν είναι το αυθεντικό. Oι Γερμανοί πή- ραν τον πρώτο Φλωμπέρ το 1941, μαζί με όλα τα κιγκλιδώμα- τα και τα ρόπτρα. Nα δεις που μπορεί να τον μετέτρεψαν σε γαλόνια. Για καμιά δεκαετία, το βάθρο έμεινε αδειανό. Ώσπου ένας δήμαρχος της Ρουέν, που είχε λόξα με τα αγάλματα, ανακάλυψε το αρχικό πρόπλασμα –φτιαγμένο από ένα Ρώσο ονόματι Λέοπολντ Μπέρνσταμ– και το δημοτικό συμβούλιο ενέκρινε την ανακατασκευή του αγάλματος. Η ίδια η Ρουέν αγόρασε ένα μεταλλικό άγαλμα από 93 τοις εκατό χαλκό και 7 τοις εκατό κασσίτερο: το χυτήριο, Ρουντιέ του Σατι- γιόν-σου-Μπανιέ, βεβαιώνει ότι ένα τέτοιο αμάλγαμα αποτε- λεί εγγύηση κατά της διάβρωσης. Δύο άλλες πόλεις, η Τρου- βίλ και το Μπαραντέν, συνεισέφεραν στο σχέδιο και έλαβαν πέτρινα αγάλματα. Αυτά δεν επέδειξαν την ίδια αντοχή στο χρόνο. Στην Τρουβίλ, ο μηρός του Φλωμπέρ χρειάστηκε να μπαλωθεί, και κομμάτια από το μουστάκι του γκρεμίστηκαν: δομικά σύρματα εξέχουν σαν κλαδάκια από τσιμεντένιο κού- τσουρο στο πάνω χείλι του. Ίσως οι διαβεβαιώσεις του χυτηρίου να βγουν αληθινές· ίσως αυτό το δεύτερο άγαλμα να αντέξει στο χρόνο. Όχι ότι