Ο παπαγάλος του Φλωμπέρ

[ 13 ] O ΠΑΠΑΓΑΛOΣ ΤOΥ ΦΛΩΜΠEΡ Έ ξι Βορειοαφρικανοί έπαιζαν μπουλ 2 κάτω από το άγαλμα του Φλωμπέρ. Κοφτοί κρότοι κάλυπταν το γογγυσμό της κυκλοφοριακής συμφόρησης. Μ’ ένα αποφασιστικό, ειρωνι- κό χάδι των ακροδάχτυλων, ένα μελαψό χέρι πέταξε μια αση- μένια σφαίρα. Η σφαίρα προσγειώθηκε, αναπήδησε βαριά και φαλτσάρισε ανασηκώνοντας παχιά σκόνη. O παίχτης που την έριξε έμεινε ακίνητος, σαν ένα στιλάτο, προσωρινό άγαλμα: γόνατα όχι εντελώς άκαμπτα, και το δεξί χέρι εκστατικά απλω- μένο. Πρόσεξα ένα τσαλακωμένο λευκό πουκάμισο, έναν γυ- μνό πήχη χεριού και μια μουντζαλιά στο πίσω μέρος του καρ- πού. Όχι ρολόι, όπως μου φάνηκε αρχικά, ούτε τατουάζ, αλλά μια χρωματιστή χαλκομανία: το πρόσωπο ενός σοφού πολιτικού που έχαιρε μεγάλου θαυμασμού στην έρημο. Ας αρχίσω καλύτερα από το άγαλμα: το πάνω άγαλμα, το μόνιμο, το χοντροκομμένο, αυτό με τα χάλκινα δάκρυα, με τη χαλαρή γραβάτα, με το κοντό γιλέκο, το φαρδύ παντελόνι,