Ο νεαρός Μάνγκο

D O U G L A S S T U A R T 14 σακακιού του λαμπύριζε το λουράκι ενός ακριβού ρολογιού, κι ο Μάνγκο αποφάσισε, δίχως αυτό να βασίζεται σε άλλη πληροφορία, πως παραήταν κραυγαλέο, επιδεικτικό, για ν’ ανήκει σε Καθολικό. Οι άντρες αγκομαχούσαν μες στο λιοπύρι. Τους βάραιναν οι λε- πτές πλαστικές σακούλες που είχαν στα χέρια, μια τσάντα γεμάτη σύνεργα ψαρέματος κι ένα σακίδιο κάμπινγκ. Ο Μάνγκο τούς άκου- γε να παραπονιούνται ότι διψούσαν. Τους ήξερε μία ώρα όλη κι όλη, όμως το είχαν ήδη αναφέρει κάμποσες φορές. Έδειχναν να είναι συνεχώς διψασμένοι. «Και τι δεν θα ’δινα για ένα καλό ποτό» είπε ο μεγαλύτερος. Ήταν κιόλας κόκκινος σαν παντζάρι και ξαναμμένος μες στο χοντρό σακάκι του από τουίντ. Ο άλλος τον αγνόησε. Βάδι- ζε σαν στραβοκάνης, θαρρείς και τα μπούτια του συγκαίγονταν από το κολλητό του τζιν. Οδήγησαν το αγόρι στον σταθμό των λεωφορείων και μ’ ένα κρο- τάλισμα από κέρματα επιβιβάστηκαν σε ένα που θα τους πήγαινε στη βόρεια πλευρά της Γλασκόβης και παραέξω, προς τους πράσινους λόφους του Νταμπάρτον. Όταν πια έφτασαν οι άντρες με χίλια ζόρια στο πλαστικό κάθισμα στο πίσω μέρος του λεωφορείου, ήταν ιδρωμένοι και ξέπνοοι. ΟΜάν- γκο κάθισε ανάμεσά τους και μαζεύτηκε όσο πιο πολύ μπορούσε. Όταν ένας από αυτούς κοιτούσε έξω απ’ το παράθυρο, αυτός περιεργαζόταν το πρόσωπό του. Αν γυρνούσε προς το μέρος του, έκανε πως κοίταγε από τ’ άλλο παράθυρο, προσπαθώντας να αποφύγει τη ματιά του. Ο Μάνγκο πίεσε το πιγούνι του στο στέρνο του και προσπάθησε να σταματήσει τη νευρική φαγούρα που απλωνόταν στο πρόσωπό του, παρακολουθώντας την γκρίζα πόλη να περνάει απέξω. Ήξερε πως έκανε ξανά εκείνο το πράγμα – που ζάρωνε τη μύτη κι ανοιγόκλεινε τα μάτια, με το πρόσωπό του να δείχνει σαν να ήταν έτοιμος να φταρ- νιστεί, αλλά δίχως να το κάνει ποτέ. Ένιωθε πάνω του το βλέμμα του μεγαλύτερου άντρα. «Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που βγήκα από την πόλη». Η φωνή του άντρα ήταν τραχιά σαν να ’χε στο στόμα μια μπουκιά ξερό ψωμί. Πού και πού έπαιρνε ανάσα στο μέσον μιας πρότασης, διστάζοντας, λες και κάθε λέξη μπορεί να ήταν η τελευταία