Ο νεαρός Μάνγκο

D O U G L A S S T U A R T 22 τα τατουάζ στους ώμους του αγοριού. Αντάλλαξε μια πονηρή ματιά με τον φίλο του. « Έχουν κρεμάσει τα αρχίδια σου, Μάνγκο, ή όχι ακόμη;» ΟΜάνγκο δεν απάντησε. Ήταν μαζεμένα εκεί, ζαρωμένα κι άχρη- στα. Αν έπεφταν, πού θα πήγαιναν δηλαδή; «Ξέρεις, το σακούλι τους…» Ο Γκάλοουγκεϊτ έδωσε μια ελαφριά γροθιά στ’ αχαμνά του αγοριού. «Δεν ξέρω». Ο Μάνγκο διπλώθηκε για προστασία. Οι άντρες χαχάνισαν μόνοι τους κι ο Μάνγκο προσπάθησε να τους μιμηθεί, όμως το γέλιο του ήταν αμήχανο κι αργοπορημένο. Ο Σεντ Κρίστοφερ άρχισε να βήχει δυνατά κι ο Γκάλοουγκεϊτ στράφηκε ξανά, περιφρονητικά, προς το παράθυρο. Είπε: «Θα σε προσέχουμε, Μάν- γκο. Μην ανησυχείς. Θα περάσουμε καλά και θα πας στη μάνα σου φρέσκα ψάρια». Ο Μάνγκο μάλαξε τα πονεμένα του αρχίδια. Σκέφτηκε ξανά την καρδιά της Μο-Μόου που την έτρωγε η ανησυχία. «Ναι. Η μάνα σου είναι καλή γυναίκα. Από τις λίγες που ’χουν μείνει». Ο Γκάλοουγκεϊτ άρχισε να δαγκώνει το ξερό δέρμα γύρω από τον δείχτη του και να το φτύνει κάτω. Ξάφνου σταμάτησε αυτό που έκανε. «Μπορώ να δω;» Προτού προλάβει ο Μάνγκο να διαμαρτυρη- θεί, αυτός έβαλε το χέρι του κάτω από το μπουφάν του Μάνγκο. Το σήκωσε κι άρχισε να ξεντύνει το αγόρι. «Για να ρίξουμε μια ματιά». Ο Μάνγκο σήκωσε τα χέρια του κι άφησε τον άντρα να τραβήξει προς τα πάνω το νάιλον μπουφάν του ώσπου του σκέπασε το πρόσω- πο κι έλουσε τα πάντα σ’ ένα γαλήνιο μπλε φως. Το αγόρι δεν μπο- ρούσε να δει, όμως άκουγε τους άντρες, την ακανόνιστη ανάσα τους. Μια θλιμμένη εισπνοή, μια παύση, έπειτα ένας αναστεναγμός. Το ακροδάχτυλο του Γκάλοουγκεϊτ ήταν γλοιώδες εκεί που το μασούλα- γε. Το πίεσε πάνω στη μελανιά στο στήθος του Μάνγκο, που έπειτα το ένιωσε να ταξιδεύει από το στέρνο του και γύρω από το κάτω του πλευρό, θαρρείς κι ο άντρας ακολουθούσε έναν χάρτη. Ο Γκάλοου- γκεϊτ πίεσε τα πλευρά του κι έπειτα, σαν να τσέκαρε πόσο ευαίσθητα ήταν, βύθισε με δύναμη το δάχτυλό του στη μελανιά. Ο Μάνγκο μόρφασε από τον πόνο και στριφογύρισε για να ξεφύγει. Τράβηξε