Ο νεαρός Μάνγκο

Ο Ν Ε Α Ρ Ο Σ Μ Α Ν Γ Κ Ο 21 «Εξαρτάται από το μέγεθος» είπε ο Γκάλοουγκεϊτ. «Την εποχή της αναπαραγωγής μπορεί να πιάσεις τόσο πολλά, που θα χρειαζόσουν καταψύκτη για να τα κρατήσεις όλα. Έχει η μαμά σου μεγάλο κατα- ψύκτη;» Ο Μάνγκο έγνεψε αρνητικά. Σκέφτηκε το μικροσκοπικό ψυγειά- κι της Μο-Μόου, πώς ήταν γεμάτο πάγο. Αναρωτήθηκε αν θα ’ταν ευτυχισμένη μ’ ένα χοντρό στικτομυλοκόπι, όμως είχε τις αμφιβολίες του. Τίποτα δεν έμοιαζε να την κάνει ευτυχισμένη. Από την πολλή σκοτούρα, τελευταία, φτερούγιζε η καρδιά της κι αυτός το ’ξερε, γιατί του το ’χε πει η ίδια. ΟΜάνγκο είχε προσπαθήσει να μη γελάσει όταν του το είπε, όμως δεν μπορούσε να διώξει από το μυαλό του την εικόνα της καρδιάς της να ’χει βγάλει φτερά και να πετάει σκοτισμέ- νη τριγύρω στο δωμάτιο. Τότε η Τζόντι είχε κοιτάξει απαυδισμένη ψηλά κι είχε πει: «Για δες, Μορίν. Ώστε έχεις καρδιά, λοιπόν;». ΟΜάνγκο τσίμπησε το μάγουλό του καθώς το λεωφορείο περνού- σε από το Νταμπάρτον και πρόβαλαν οι ώχρινες όχθες της Λοχ Λό- μοντ. Θυμήθηκε τα βαριά πράγματα που ’χε πει η Μο-Μόου. Ήξερε γιατί βρισκόταν εδώ· το φταίξιμο ήταν δικό του. «Δεν μου λες, πόσο χρονών είσαι;» ρώτησε ο Γκάλοουγκεϊτ. «Δεκαπέντε». Ο Μάνγκο προσπάθησε να ισιώσει το κορμί του για να δείξει πόσο ψηλός ήταν, όμως τα πλευρά του τον πονούσαν ακόμη και το παλιό λεωφορείο είχε χάλια αναρτήσεις. Είχε μεσαίο ύψος για την ηλικία του και στην τάξη του ήταν από τους τελευταίους που είχαν πετάξει μπόι μεγαλώνοντας. Του μεγαλύτερού του αδερφού, του Χάμις, του άρεσε να του πιάνει το πιγούνι και να γυρνά το πρό- σωπό του προς το φως. Παρατηρούσε το χνούδι στο πανωχείλι του Μάνγκο με τον ίδιο τρόπο που ένας κηπουρός επιθεωρεί ένα λεπτό φιντάνι. Φυσούσε πάνω του μόνο και μόνο για να εκνευρίσει τον Μάνγκο. Αν κι ο Μάνγκο δεν ήταν ιδιαίτερα ψηλός, ήταν πάντως ψηλότερος από τον Χάμις, που το απεχθανόταν αυτό. Ο Σεντ Κρίστοφερ άπλωσε το χέρι κι έκλεισε τα μακριά του δάχτυ- λα γύρω απ’ τον καρπό του αγοριού. «Είσαι ακόμη κούτσικος, ε; Θα σ’ έκανα δώδεκα χρονών, βία δεκατριών». «Μπα, είναι σχεδόν άντρας». Ο Γκάλοουγκεϊτ έριξε το χέρι του με