Ο μαθητευόμενος μάγος (Ο μικρός δράκος Καρύδας)

14 «Μην κουνιέσαι!» λέει αμέσως ο Καρύδας. «Αλ- λιώς θα βουλιάξεις πιο βαθιά». «Δεν κουνιέμαι καθόλου» λέει ο Όσκαρ. «Αλλά βουλιάζω. Το ίδιο κι εσύ, Καρύδα». «Οχ» λέει ο Καρύδας. Κι αμέσως κουνάει τα φτερά του, να πετάξει… Αλίμονο, όμως, ο βάλτος τον κρατάει κιόλας γερά! «Βουλιάζω κι εγώ!» φωνάζει απελπισμένη η Ματίλντα. «Καρύδα! Κάποια καλή ιδέα θα έχεις, δεν μπορεί…» «Εεε… ακόμη σκέφτομαι». «Μήπως μπορείς να σκεφτείς λιγάκι πιο γρήγο- ρα;» ρωτάει ο Όσκαρ. «Εχμ, ναι, λοιπόν…» τραυλίζει ο Καρύδας. «Εντάξει, έχω μια ιδέα». «Τι ιδέα;» ρωτάνε μ’ ένα στόμα η Ματίλντα και ο Όσκαρ. Κι ο Καρύδας φωνάζει, όσο πιο δυνατά μπορεί: «Βοήθεια! Βοήθεια!». «Βοήθεια! Βοήθεια!» φωνάζουν κι η Ματίλντα με τον Όσκαρ. Ο κάποιος που είχαν δει στη γέφυρα έρχεται προς το μέρος τους. Οι τρεις φίλοι καταπίνουν τη γλώσσα τους από τον φόβο τους. Ώσπου βλέ- πουν ότι αυτός ο κάποιος δεν είναι σουβλομπα-