Ο μακαρίτης Ματία Πασκάλ

20 | ΛΟΥΙΤΖΙ ΠΙΡΑΝΤΕΛΟ σο ωραία εντύπωση και καμάρωνε για τον εαυτό του και χαιρόταν με την αξιοπρέπειά του, πιστεύω ακράδαντα ότι θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή μια λεπτομερής διήγηση, γεμά- τη άχρηστες λεπτομέρειες. Λέει ή δεν λέει ο Κουιντιλιανός, όπως με μάθατε, ότι η ιστορία πρέπει να γράφεται για να εξιστορεί και όχι για να αποδεικνύει;» «Δεν το αρνούμαι» αποκρίνεται ο δον Ελίτζιο «όμως είναι εξίσου αληθές ότι ποτέ δεν γράφτηκαν τόσο εμπεριστατωμέ- να βιβλία, ή μάλλον αναλυτικά ως προς τις πιο απόκρυφες λεπτομέρειες, όπως από τότε που, κατά τα λεγόμενά σας, άρχισε να γυρίζει η Γη». «Σύμφωνοι! Ο κύριος κόμης σηκώθηκε νωρίς, στις οκτώ και μισή ακριβώς… Η κυρία κόμισσα φόρεσε ένα βιολετί φόρεμα στολισμένο με πλούσια δαντέλα στον λαιμό… Η Τε- ρεζίνα πέθαινε της πείνας… Η Λουκρητία φλεγόταν από έρωτα… Ω, Θεέ μου, τι με νοιάζουν αυτά; Είμαστε ή δεν εί- μαστε πάνω σε μια αόρατη σβούρα λουσμένη στο φως μιας ηλιαχτίδας, πάνω σε έναν τρελαμένο κόκκο άμμου που γυ- ρίζει και γυρίζει και γυρίζει δίχως να ξέρει γιατί, σάμπως του κάνει κέφι να στριφογυρίζει έτσι, για να νιώθουμε άλλοτε λίγο παραπάνω ζέστη, άλλοτε λίγο παραπάνω κρύο, και να πεθαίνουμε –συχνά με τη συναίσθηση πως κάναμε ένα σωρό χαζομάρες– μετά από πενήντα ή εξήντα γύρους; Ο Κοπέρνι- κος, ο Κοπέρνικος, δον Ελίτζιο, κατέστρεψε ανεπανόρθωτα την ανθρωπότητα. Σιγά σιγά τώρα πια έχουμε προσαρμοστεί στη νέα θεωρία της απέραντης μικρότητάς μας, στο να θεω- ρούμε τον εαυτό μας κάτι λιγότερο από το τίποτα μέσα στο σύμπαν, με όλες μας τις ωραίες ανακαλύψεις και εφευρέσεις · τι αξία λοιπόν θέλετε να έχουν τα κάθε είδους μαντάτα, και