Ο κουτσός άγγελος

12 ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Χριστούγεννα του ’37 είχε φτάσει το καράβι στον Πειραιά και μ’ είχε ξεβράσει με τα μπαούλα μου στην αποβάθρα των εμπορευμάτων, γιατί είχα έρθει με κάποιο εμπορικό με αρ­ γεντίνικη σημαία. Ήμουν τώρα ίδιος με τους μετανάστες που έβλεπες καμιά φορά στο νησί του Έλλις, πίσω στα δικά μας τα μέρη. Από το προξενείο των ΗΠΑ στην Αθήνα ‒την πρώτη μου στάση‒ τα κουβάλησα για λίγες μέρες ο’ ένα ξενοδοχείο στην οδό Ερμού. Τα παιδιά του Γραφείου Πληροφοριών στην πρε­ σβεία, ειδοποιημένα από τον Φρέντυ Λαμέρα και τα φιλαρά­ κια του στο FBI, είχαν εντοπίσει τρία διαφορετικά σπίτια στο κέντρο, να διαλέξω. Αλλά απ’ την πρώτη κιόλας στιγμή μου ξεκαθάρισαν πως το επάγγελμά μου δεν είχε μέλλον σ’ αυτόν τον τόπο. Εκτός κι αν ήμουν απίστευτα τυχερός. Δεν τους πίστεψα. Το γραφείο ήταν φτηνό (όλα ήταν φτηνά εδώ για κάποιον που έβγαζε ένα στοιχειώδες μεροκάματο): το ’πιασα αμέσως. Το σπίτι που διάλεξα ήταν το πρώτο στη λίστα που μου είχαν ετοιμάσει. Πήγαινες εκεί σε πέντε λεπτά από το γραφείο, χωρίς να τρέχεις. Στη συμβολή Χαριλάου Τρικούπη και Φει­ δίου έκανες αριστερά, και σε είκοσι μέτρα συναντούσες στα δεξιά σου το στενάκι της Γεωργίου Γενναδίου. Άλλα δέκα μέτρα κι ήσουν εκεί. Το διαμέρισμα είχε τρία κύρια δωμάτια, τα δυο μπροστά, την κρεβατοκάμαρα πίσω στον ακάλυπτο. Ο ιδιοκτήτης, ο μηχανικός Μπαλωμένος, ήταν ένας μοραΐτης νταής που διατηρούσε σχέσεις με την καλή κοινωνία και απ’ ό,τι έλεγαν ήταν προσωπικός φίλος της Λουλούς, της κόρης