Ο κούκος

Ο Κ Ο Υ Κ Ο Σ 13 χτυπούσε τόσο δυνατά, που δύσκολα πίστευε ότι κάποτε είχε καρδιακά προβλήματα. Η ανησυχία όμως ήταν πάντα εκεί. «Η Λουίζ περιμένει να πάμε. Επίσης, μου αρέσει να σε βλέ­ πω με κοστούμι. Σου πάει τρελά, ειδικά το μπλε σκούρο». «Α, τώρα με κολακεύεις». Ο Πάτρικ τη φίλησε πρώτα προσεκτικά στο στόμα, μετά προχώρησε σε βαθύτερο φιλί. Την τράβηξε κοντά του, πολύ κοντά του, και η Ερίκα αισθάνθηκε, όπως πάντα, ότι ο άντρας της την έκανε να νιώθει παντού ζεστή και απαλή. «Τα παιδιά μπορεί να έρθουν ανά πάσα στιγμή» μουρμού­ ρισε, με το στόμα της στο δικό του. Ο Πάτρικ απάντησε τραβώντας τα σκεπάσματα πάνω από τα κεφάλια τους. Ζέστανε γρήγορα κάτω από τα παπλώματα, μέσα στη φούσκα τους δεν υπήρχε τίποτα άλλο παρά μόνο οι δυο τους. Τα σώματά τους. Τα χείλη τους. Οι ανάσες τους. Ένας δυνατός κρότος επιβεβαίωσε την προειδοποίηση της Ερίκας. «Φτου και βγαίνω!» Ο Νούελ άρχισε να χοροπηδάει πάνω κάτω στο κρεβάτι ουρλιάζοντας τρισευτυχισμένος. Αμέσως μετά και σαν να εκτο­ ξεύτηκε από κανόνι, ο Άντον προσγειώθηκε ακριβώς πάνω στους οικογενειακούς θησαυρούς του Πάτρικ. «Ω να σου γαμ...» Σταμάτησε μετά από μια ματιά της Ερί­ κας. «Ωχ Θεέ μου!» Ο Νούελ και ο Άντον παραλίγο να πνιγούν από τα γέλια. Η Ερίκα αναστέναξε χαμογελώντας. Αυτή και ο Πάτρικ έπρεπε να είναι ευγνώμονες για τα λίγα δευτερόλεπτα που είχαν μόνο οι δυο τους. Έσκυψε πάνω από τα αγόρια, τα γαργάλησε και αυτά ούρλιαξαν σαν λύκοι. «Προσπάθησα να τους βάλω να δουν τηλεόραση αλλά, μόλις πήρα το γιαούρτι μου, εξαφανίστηκαν». Η Μάγια στεκόταν δίπλα στην πόρτα φορώντας νυχτικό με μονόκερο, κουνώντας τα χέρια της σε ένδειξη παραίτησης.