Ο κούκος

C A M I L L A L A C K B E R G 12 σε δύο μέρες, στα εγκαίνια, θα ένιωθε πολύ πιο ανάλαφρος και ελεύθερος από ό,τι εδώ και πολλά χρόνια. Οι συνέπειες της επιλογής του θα ήταν δραματικές. Όμως δεν τον ένοιαζε. Για πάρα πολλά χρόνια νοιάστηκε υπερβο­ λικά πολύ. Όλοι είχαν ζήσει στη σκοτεινή σκιά των ψεμάτων τους. Σίγουρα υπήρχε κίνδυνος να συντριβούν, αλλά αυτό δεν θα τον εμπόδιζε να αποκαλύψει τις αλήθειες του. Και τις δικές τους. Ποτέ δεν είχε νιώσει τόσο ελεύθερος όσο τη στιγμή που κόλλη­ σε προσεκτικά το χαρτί με τη λέξη Ενοχή σε ένα από τα πλαίσια. Ούτε καν ο θάνατος τον τρόμαζε πια. Η Ερίκα Φαλκ τεντώθηκε. Η ζεστασιά του κρεβατιού τη δελέα­ σε να μην το εγκαταλείψει, αλλά είχε υποσχεθεί στη Λουίζ Μπάουερ να συναντηθούν περίπου σε μια ώρα για γρήγορο περπάτημα. Μα πώς της ήρθε να δεχτεί; Βέβαια η Λουίζ ήταν σίγουρα αγχωμένη με τις εορταστικές προετοιμασίες και ίσως χρειαζόταν να μιλήσει σε κάποιον… «Πρέπει πραγματικά να πάμε απόψε;» Ο Πάτρικ αναστέναξε δίπλα της και έκρυψε το πρόσωπό του με το μαξιλάρι. Η Ερίκα το πήρε και του το έφερε απαλά στο κεφάλι. «Θα περάσουμε πολύ ωραία! Καλό φαγητό, λίγο κρασί της προκοπής, η γυναίκα σου, επιτέλους, λίγο περιποιημένη…» Ο Πάτρικ έκανε έναν μορφασμό και έκλεισε τα μάτια. «Χρυσή επέτειος γάμου είναι, Ερίκα. Όχι κανένα τρελό πάρ­ τι… Πολλοί ψωνισμένοι καλεσμένοι και ατελείωτες ομιλίες. Ξέρεις τι σόι άνθρωποι θα έρθουν». Αναστέναξε πάλι. «Θα πάμε ούτως ή άλλως, οπότε πάρ᾽ το απόφαση και δες το θετικά» είπε η Ερίκα. Ήταν κάτι περισσότερο από κεφάτη, έτσι έγειρε στο πλευρό του στο κρεβάτι. Του χάιδεψε απαλά το στήθος. Η καρδιά του