Ιστορίες που ζεις δυνατά: Ο Κωστής και οι χαμένες λέξεις

17 και τους καθαρισμούς στα Γαλλάκια. Θα μείνω εδώ». «Κι εγώ!» πετάχτηκε κατενθουσιασμένη η Λη- τώ, χωρίς να ξέρει γιατί. Μετά την παρέμβαση της μικρής ήρθε η σιω- πηλή μα πονεμένη παρέμβαση της μαμάς Κάσης –έτσι επέμενε να τη φωνάζουμε τελευταία–, η οποία φρόντισε να μου πατήσει το δεξί πόδι, λε- ρώνοντας τα καινούρια μου σταράκια με τις γιγά- ντιες πλατφόρμες της. Επίτηδες το έκανε αυτό. Για να μου κόψει τη φόρα και να με κάνει να σταματήσω τον αυθόρ- μητό μου μονόλογο, ο οποίος αργά ή γρήγορα θα εκνεύριζε τον μπαμπά. Κι εκείνος σύντομα θα άρχιζε τις φωνές, που η μαμά βέβαια καθόλου δεν τις είχε ανάγκη. «Το Παρίσι είναι η πρωτεύουσα της μόδας» αποκάλυψε με περηφάνια κατεβαίνοντας στο 1,20 ύψος της Λητώς. «Το Παρίσι μπορεί, η Αβινιόν καμία σχέση» τη διόρθωσα, θέλοντας να αποκαταστήσω την αλή- θεια.