Ιστορίες που ζεις δυνατά: Ο Κωστής και οι χαμένες λέξεις

13 1 Τη μέρα που ο μπαμπάς αποφάσισε να αφήσου- με την Αθήνα ήταν νύχτα. Και η ζέστη ήταν εκεί- νη του Ιουλίου που σου θύμιζε πως το «αθάνατο ελληνικό καλοκαίρι» δεν είχε να κάνει με τουρι- στικές καμπάνιες αλλά με θερμή αστική πραγμα- τικότητα. Τα κουνούπια δεν καταλάβαιναν ούτε από σι- τρονέλες ούτε από βασιλικούς – η μαμά, βλέπεις, είναι των φυσικών λύσεων. Εγώ, πάλι, έκρυβα τις ταμπλέτες στο συρτάρι μου, γιατί κάτι μου έλεγε πως δεν ήταν αρκετά «αντρικό» να σε παίρνει η μαμά στο κατόπι για να σε ψεκάσει με λεβάντα, γλυκαίνοντας τη φωνή της για να σε πείσει: «Μα,