Ο κοκκινολαίμης

J O N E S B O 16 Γέλασε. Ο Χάρι κατόρθωσε να χαμογελάσει λίγο κι αυτός. Παράσιτα ακούστηκαν στον ασύρματο. «Αρχηγείο προς Θέση 62. Η Μυστική Υπηρεσία αναφέρει πως το παρκαρισμένο αυτοκίνητο στη στροφή για το Λόρεν- σκουγκ είναι δικό τους». «Θέση 62. Μήνυμα ελήφθη». «Βλέπεις» είπε ο Χάρι, κοπανώντας νευριασμένος το τιμόνι, «καμία επικοινωνία. Οι τύποι της Μυστικής Υπηρεσίας κάνουν μονίμως του κεφαλιού τους. Τι σκατά κάνει αυτό το αυτοκίνητο εκεί πέρα χωρίς να το ξέρουμε εμείς; Ε;». «Ελέγχουν αν εμείς κάνουμε καλά τη δουλειά μας». «Σύμφωνα πάντα με τις οδηγίες που αυτοί μας έδωσαν». «Θα έχεις την ευκαιρία να πάρεις κι εσύ κάποιες αποφάσεις, σταμάτα λοιπόν να γκρινιάζεις» είπε. «Και σταμάτα επιτέλους να κοπανάς έτσι το τιμόνι». Τα χέρια του Χάρι υπάκουα βρέθηκαν πάνω στα πόδια του. Του χαμογέλασε κι εκείνος άφησε έναν βαθύ αναστεναγμό: «Ναι, ναι, ναι». Τα δάχτυλά του ψηλάφισαν τη λαβή του υπηρεσιακού του περίστροφου, ήταν ένα τριανταοχτάρι Smith & Wesson, εξάσφαι- ρο. Στη ζώνη του κουβαλούσε δύο επιπλέον γεμιστήρες, με έξι σφαίρες μέσα ο καθένας. Χτύπησε απαλά το περίστροφό του, ξέροντας πως, στην πραγματικότητα, δεν του επιτρεπόταν να κουβαλάει μαζί του όπλο. Ίσως στ’ αλήθεια να είχε τελικά μυω- πία· είχε αποτύχει, ύστερα από εκείνο το σεμινάριο των σαράντα ωρών του περασμένου χειμώνα, στη δοκιμασία σκοποβολής. Και, παρόλο που αυτό δεν ήταν και τόσο ασυνήθιστο, ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε στον Χάρι και δεν του άρεσε καθόλου. Το μόνο που χρειαζόταν να κάνει ήταν να ξαναπεράσει τη δοκιμασία –πολλοί αναγκάζονταν να το κάνουν τέσσερις και πέντε φορές–, μα για τον ένα ή τον άλλο λόγο ο Χάρι συνεχώς το ανέβαλλε. Κι άλλα παράσιτα στον ασύρματο: «Πέρασαν το σημείο ελέγχου 28».