34 JEAN GENET λόκοτες, ένα ολόκληρο σύστημα μοναχικών ενεργειών. Κι αυτές οι σκέψεις αργά αργά αποκρυσταλλώνονταν και διαμορφώνονταν ωσότου γίνονταν δικές του, ολοδικές του, και τις μοιραζόταν με τον Βικ – που μυστηριωδώς είχε παρεισφρήσει στην εικόνα. Και ο Καβγατζής, ο οποίος είχε χάσει κάτι από την ανεξαρτησία του σ’ αυτές τις ονειρικές, όλο λαχτάρα, αναζητήσεις του Βικ, ξεμάκραινε από κείνον όσο γινόταν ξανά ο εαυτός του, γυρεύοντας στα τυφλά ετούτες τις άφατες νεφέλες που είναι κάτι σαν νερουλός ερωτικός πολτός. Ίσα που χάιδευε την, κουρνιασμένη στη χούφτα του, ψωλή του. Δεν καύλωνε. Όταν ήταν ακόμη στη θάλασσα, είχε πει στους άλλους ναύτες πως στη Βρέστη θα πήγαινε να ξαλαφρώσει τ’ αρχίδια του, κι απόψε μήτε που σκεφτόταν ότι θα ’πρεπε να την είχε πηδήξει την κοπέλα.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=