14 JEAN GENET λαφρη, είναι χάρη στον ήλιο που αχνοχρυσίζει προσόψεις τόσο αριστοκρατικές όσο οι βενετσιάνικες, είναι επίσης χάρη στην παρουσία νωχελικών ναυτικών στα σοκάκια της, χάρη, τέλος, στην καταχνιά και στη βροχή. Η δράση της ιστορίας που αρχίζουμε ν’ αφηγούμαστε εκτυλίσσεται εδώ· ένα αβίζο, «Ο Εκδικητής», είναι στη ράδα, πάνε τρεις μέρες τώρα. Κι άλλα πολεμικά πλοία βρίσκονται ολόγυρά του, «Ο Πάνθηρας», «Ο Νικητής», «Ο Αιμοβόρος», περιστοιχισμένα με τη σειρά τους από το «Ρισελιέ», το «Μπεάρν», το «Δουνκέρκη», κι άλλα. Ονόματα που έχουν τα αντίστοιχά τους στο παρελθόν. Στους τοίχους ενός πλαϊνού παρεκκλησιού της εκκλησίας του Σεντ-Ιβ, στη Λα Ροσέλ, κρέμονται ζωγραφισμένες εικονίτσες-τάματα, που αναπαριστούν βαπόρια που χάθηκαν ή σώθηκαν, «Η Μαριόλα», «Το Ζαφείρι», «Ο Κυκλώνας», «Η Νεράιδα», «Η Αγαπούλα». Ετούτα τα βαπόρια ουδόλως επηρέασαν τη φαντασία του Καβγατζή, ο οποίος τα έβλεπε πότε πότε στα μικράτα του, οφείλουμε όμως να επισημάνουμε την ύπαρξή τους. Όσο για τα πληρώματα, η Βρέστη είναι η πόλη του Λα Φέρια. Σαν βρίσκονταν μακριά απ’ τη Γαλλία, οι ναυτικοί σχολίαζαν μεταξύ τους αυτό το μπορντέλο με χωρατά, ξέφρενα γέλια, όπως κάνουν για τις πάπιες της Σολόν* ή για τους Νάι του Ανάμ,** και μιλούσαν για τον πατρόνο και την πατρόνα με εκφράσεις όπως: «Θα σε μαδήσω, ρε, στα ζάρια. Όπως στου Νόνο!» * Η κινεζική συνοικία της Σαϊγκόν με τα παραδοσιακά μικρά εστιατόρια όπου κρέμονται στη σειρά τραγανές πάπιες Πεκίνου. (Σ.τ.Μ.) ** Αναφορά στις ομοφυλοφιλικές συνήθειες των Αναμιτών. (Σ.τ.Μ.)
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=