Ο καλός γιος

Y O U - J E O N G J E O N G 38 επιδιόρθωσε το παντελόνι μου και έπλυνε το πρόσωπό μου. Φυσικά και δεν είπαμε την αλήθεια για το τι είχε συμβεί. Επι- μείναμε μέχρι τέλους. «Πέσαμε στο γήπεδο ενώ κάναμε αγώνα δρόμου». Το πρόβλημα άρχισε εκείνη τη νύχτα. Τη στιγμή που αποκοι- μήθηκα, βρέθηκα στην άδεια ανεκμετάλλευτη γη δίπλα στις ρά- γες. Σαν να επαναλάμβανα το ατύχημα, η ίδια σκηνή παίχτηκε ξανά. Με το πιστόλι στα χέρια μου καθώς το τρένο ερχόταν κατά πάνω μου, αισθάνθηκα πίεση στην κοιλιά μου. Όταν πέρα- σε το τρένο, το κρεβάτι μου και το σώμα μου ήταν χάλια για τρεις νύχτες στη σειρά. Τι μπορούσα λοιπόν να κάνω; Παρόλο που δεν ήξερα τι να κάνω, ήθελα να κοιμηθώ. Ήμουν τόσο νυ- σταγμένος που όλα τα προβλήματα δεν είχαν καμία σημασία. Έβγαλα τις βρεγμένες πιτζάμες μου και τις πέταξα στο κρεβάτι, μετά πήγα στο δωμάτιο του Γιου-μιν, γυμνός και αγκαλιά με το μαξιλάρι μου. Χώθηκα κάτω από τις κουβέρτες και ξάπλωσα δίπλα στον αδελφό μου. Μπορούσα ακόμη να μυρίσω το άρωμα του γρασιδιού εκείνου του απογεύματος από τον αδελφό μου. Η μυρωδιά των ούρων πάνω μου εξαφανίστηκε ως διά μαγείας. Έκλεισα τα μάτια μου. Είδα το ίδιο όνειρο, αλλά αυτή τη φορά, δεν επανέλαβα το ίδιο λάθος γιατί ο αδελφός μου με κράτησε και φώναξε «Το τρένο! Το τρένο έρχεται!». Τότε ήταν που άρχισα να κοιμάμαι στο δωμάτιο του αδελφού μου εκείνον τον χρόνο και τον επόμενο μέχρι που πέθανε την άνοιξη που θα έκλεινα τα εννιά. Με τον αδελφό δίπλα μου, δεν έβλεπα αυτό το όνειρο. Μερικές φορές βρισκόμουν στις ράγες στο όνειρό μου, αλλά η φωνή του αδελφού μου με απέτρεπε από το να κάνω λάθος. Τώρα, όπως και τότε, ευχόμουν να μπορούσα να χωθώ στο κρεβάτι του Γιου-μιν ξανά. Μακάρι να μπορούσα