Ο καλός γιος

Ο Κ Α Λ Ο Σ Γ Ι Ο Σ 37 ντομα με έφτασε. Κοντά στο τέλος ήμουν πίσω του μερικά βήμα- τα. Μέχρι να φτάσω στο τελευταίο εμπόδιο στις ράγες, εκείνος ήδη έτρεχε στην κατηφόρα της άλλης μεριάς. Ένα τρένο ερχόταν με φόρα από απόσταση προς το μέρος μας. Ήξερα ότι είχα ήδη χάσει, αλλά δεν το έβαλα κάτω. Πήδηξα πάνω από τις ράγες. Η σχολική μου τσάντα χτύπησε τον αγκώνα μου καθώς πηδούσα κάνοντας το πιστόλι μου να γλιστρήσει από το ιδρωμένο μου χέρι. Όταν κατάλαβα τι είχε συμβεί, το σώμα μου ήταν ήδη στην άλλη πλευρά από τις ράγες και κουτρουβάλησα μέχρι που στα- μάτησα. Σηκώθηκα γρήγορα πάνω, κοίταξα πίσω μου και είδα το πιστόλι μου να βρίσκεται στην άλλη μεριά από τις ράγες. Το τρένο ερχόταν με καυτό αέρα που ανέβαινε προς τα πάνω. Θα μου έκανε το πιστόλι μου σκόνη. Χωρίς άλλη σκέψη, έτρεξα γρή- γορα πίσω στις ράγες. Τώρα το τρένο ήταν αρκετά κοντά που μπορούσα να διακρίνω ότι ήταν μία εμπορική αμαξοστοιχία. Δεν μπορούσα όμως να σταματήσω και να χάσω το πιστόλι μου. «Γιου-τζιν» ο Γιου-μιν φώναξε. Είπε και κάτι άλλο, αλλά δεν μπόρεσα να τον ακούσω. Το τρένο σφύριξε, αλλά δεν γύρισα να κοιτάξω. Πετάχτηκα μπροστά στις ράγες με τα μάτια μου μόνο στο πιστόλι. Καθώς το τρένο πλησίαζε κάνοντας θόρυβο και ξεφυσώντας, κυλίστηκα κάτω στην κατηφόρα με το πιστόλι στο χέρι μου. Άκουσα τον Γιου-μιν να φωνάζει «Τρέχα». Έτρεξα γρήγορα, σε περίπτωση που σταματούσε το τρένο για να γυρίσει πίσω και να με πιάσει ο οδηγός ή ο υπάλληλος του σταθμού, βλέποντάς με από κάπου, καλούσε την αστυνομία. Ήμουν νευρικός περιμένοντας κάποιον να με αρπάξει από το πίσω μέρος του λαιμού μου. Συνάντησα ξανά τον Γιου-μιν μπρο- στά από το φροντιστήριο καλλιτεχνικών. Η σχολική μου στολή ήταν σκισμένη, το πρόσωπό μου ήταν καλυμμένο με λάσπη και τα μαλλιά μου είχαν σηκωθεί. Η δασκάλα των καλλιτεχνικών