Ο καλός γιος

Y O U - J E O N G J E O N G 36 τον ουρανό, κάναμε άλμα εις μήκος όπου όποιος πηδούσε πάνω από τα περισσότερα ξύλα νικούσε.... Το καλύτερο ήταν η επι- βίωση, ένα παιχνίδι που παίζαμε ανάμεσα στις ράγες και στην ανεκμετάλλευτη γη δίπλα. Πάντα καταλήγαμε σε ισοπαλία αφού είχαμε τα ίδια όπλα, τα παιχνίδια πιστόλια που είχε διαλέξει η μητέρα και έκαναν μόνο δυνατό θόρυβο και τίποτε άλλο. Τρεις μέρες πριν όμως, είχαμε βάλει στις σχολικές μας τσά- ντες προστατευτικά γυαλιά και αεροβόλα πιστόλια με πλαστι- κά σκάγια που μας είχε φέρει ο πατέρας από ένα επαγγελμα- τικό του ταξίδι στην Αμερική. Της μητέρας δεν της άρεσαν γιατί ήταν επικίνδυνα, αλλά εμάς μας είχε συνεπάρει όλο αυτό. Ήταν η πρώτη φορά που είχαμε προστατευτικά γυαλιά και αεροβόλα πιστόλια με γεμιστήρα με έξι σφαίρες. Θέλαμε τόσο πολύ να δοκιμάσουμε τα νέα πιστόλια που η τέταρτη ώρα μα- θήματος μας φάνηκε ατελείωτη και βαρετή. Το μόνο πράγμα που ήταν στο μυαλό του αδελφού μου και το δικό μου ήταν ο σταθμός Σιν-τσον της γραμμής Σεούλ − Γουί-τζονγκ-μπου. Με το που τελείωσε το σχολείο τρέξαμε σε αυτό το μέρος. Με τις σάκες στις πλάτες μας, τρέξαμε στις ράγες του τρένου και την ανεκμετάλλευτη γη παραδίπλα που βλέπει στον σταθμό, πυροβολώντας ο ένας τον άλλο με τα πιστόλια. Η μητέρα και το φροντιστήριο καλλιτεχνικών σβήστηκαν από το μυαλό μας και δεν καταλάβαμε πώς πέρασε η ώρα. Όταν είχαμε χρησιμοποιή­ σει όλα τα σκάγια, σταθήκαμε και αλληλοκοιταχτήκαμε στη γωνία της ανεκμετάλλευτης γης από όπου ο σταθμός Σιν-τσον ήταν ορατός. Το παιχνίδι ήταν ισοπαλία και δεν ήμασταν έτοι- μοι να τα παρατήσουμε. Συμφωνήσαμε να κρίνουμε τον τελικό νικητή με έναν αγώνα δρόμου. Το τέρμα ήταν το κτίριο του σταθμού Σιν-τσον. Με το που μετρήσαμε «ένα, δύο, τρία», ξεκίνησα πρώτος. Ήμουν λίγο πιο μπροστά από τον Γιου-μιν στην αρχή, αλλά σύ-