Ο καλός γιος

Ο Κ Α Λ Ο Σ Γ Ι Ο Σ 35 Με έπιασε κρύος ιδρώτας. Αισθάνθηκα απαίσια εξαιτίας αυτού που μόλις μου είχε συμβεί. Το πάπλωμα και τα σεντόνια ήταν μουσκεμένα, οι πιτζάμες μου ήταν κολλημένες στον πισινό μου και στην πλάτη μου. Τα πάντα ανέδιδαν τη μυρωδιά των ούρων. Είχα κάνει το ίδιο λάθος τρεις νύχτες στη σειρά. Η μητέρα θα είχε ενοχληθεί. Τι είσαι, μωρό, να βρέχεις το κρεβάτι σου ξαφ- νικά; Μπορεί να μας κάθιζε κάτω, τον αδελφό μου κι εμένα, και να μας έκανε ανάκριση. Πείτε μου ειλικρινά. Πού πήγατε μετά το σχολείο πριν από δυο μέρες; Τι συνέβη; Ο μεγαλύτερος αδελφός μου, ο Γιου-μιν, και εγώ ήμασταν στην πρώτη τάξη σε ένα ιδιωτικό σχολείο κοντά στο Σιν-τσον. Η μητέρα μας πήγαινε με το αυτοκίνητο κάθε πρωί στον δρόμο για τη δουλειά της. Εργαζόταν ως επιμελήτρια σε έναν εκδοτι- κό οίκο, που βρισκόταν εκεί κοντά, πίσω από το πανεπιστήμιο Γ. Μετά το σχολείο, πηγαίναμε σε ένα φροντιστήριο καλλιτε- χνικών που λειτουργούσε περισσότερο ως παιδικός σταθμός για τις ώρες μετά το σχολικό ωράριο. Ήταν τόσο κοντά στο σχολείο που δεν χρειαζόταν να πάμε με αυτοκίνητο. Ο αδελφός μου κι εγώ πάντα περπατούσαμε μέχρι εκεί. Συχνά χαζεύαμε ό,τι συνέβαινε στον δρόμο, σταματούσαμε για να αγοράσουμε σνακς και ξεχνιόμασταν στην πορεία. Η μητέρα πάντα ανησυ- χούσε για μας. «Μην πηγαίνετε κοντά στις ράγες του τρένου. Να παραμέ- νετε στους κεντρικούς δρόμους, εντάξει;» μας μάλωνε. «Μάλιστα» λέγαμε, αλλά δεν την ακούγαμε. Μερικές φορές, όχι, μάλλον συχνά, περπατούσαμε κατά μήκος της γραμμής Σεούλ – Γουί-τζονγκ-μπου, με τους αστραγάλους μας να βυθί- ζονται στα αγριόχορτα. Φυσικά δεν περπατούσαμε μόνο. Σκαρ- φιζόμασταν παιχνίδια και συναγωνιζόμασταν για το ποιος θα νικήσει. Παίζαμε σκιάχτρο, όπου απλώναμε τα χέρια μας και περπατούσαμε κατά μήκος των γραμμών ενώ κοιτούσαμε ψηλά